ТАР-МАМ

Кыдзкӧ ӧтчыд ме ветлӧдлі ягӧд да воті косьтан тшак. Гортӧ петігӧн нин ме веськалі ичӧтик мыльк вылӧ, кӧні быдмисны коз пиян, понӧльяс. Ичӧтик пашкыр коз пу улысь аддза мича еджыд гоб. «Босьта тайӧс и пета туй вылӧ», — думышті ме.

Ме копыртчи да нюжӧді киӧс тшакыдла, и друг аддза: пу увсьыс гӧглясьны кутісны сера руд комӧкъяс. Гӧгыльтчисны и друг вошины син улысь, быттьӧ найӧ эз и вӧвны сэні.

Ме, дерт, пыр жӧ гӧгӧрвои, мый тайӧ — тарпиян, и заводиті сюся гӧгӧр видзӧдавны, кытчӧ найӧ дзебсялісны. А-а, со кӧні тэ... Ӧти гӧна гӧгрӧс комӧк гӧгыльтчӧма ки пыдӧс пасьта гӧпторйӧ да сайӧдчӧма паськыд пипу кор улӧ. Ме матыстчи сы дорӧ, тупки ки пыдӧсӧн, сэсся босьті киӧ да топӧді морӧс бердӧ. А сійӧ мый вынсьыс пессьӧ, мездысьӧ, ставнас тіралӧ.

— Эн пов, йӧюк! Ме сӧмын малалышта да бӧр лэдза...

Но сійӧ менӧ некыдз оз кӧсйы гӧгӧрвоны, — пессьӧ и пессьӧ.

Сэки мӧд понӧль улысь петіс тар-мамыс. Сійӧ асьсӧ кутіс збоя, шпорӧдчис бордъяснас, сувтӧдіс сорссӧ, сьылісьыс гӧнсӧ да кутіс видчыны-котсыны. Ме, дерт, лэдзи писӧ. Тар котсігтыр пӧлыньтіс-муніс ме дорысь. Ме мӧдӧдчи сы бӧрся, но сійӧ лэбис.

Ме пукси мыр вылӧ. Кӧнкӧ месянь неылын тар бара кутіс котсыны, — ас дорас чуксаліс пиянсӧ.

Ме сӧмын думышті: «Кыдзи мамыс повтӧг дорйис челядьсӧ!» Мамыд век мам, кӧть коді сійӧ эз вӧв.