ЧӦРТЫС ДЗУГИС...

Челядь ставӧн ворсісны ывлаын, коді мачӧн, коді дзебсясьӧмӧн. А ме пукалі ӧшинь дорын да велӧді урокъяс. Ой, кутшӧм гажтӧм пукавны да дольны: кыкысь кык — нёль,кыкысь куим — квайт. Друг восьса ӧшиньӧд ылькнитіс тӧв да ворсӧдчыны кутіс тетрадь листъясӧн. Сэсся сійӧ дӧрӧм воротник сайӧ пырис да кутіс сьыліӧс гильӧдны.

— Мый сибдін ме дорӧ, скӧрмӧдчан! — горӧді ме... — Он аддзы, мый ме велӧда урокъяс, ог эшты...

А сійӧ бара ылькнитіс да шутёвтіс пель дорын.

— Вешйы, мися, ме дорысь... Мун пет да ывлаас шутьляв! — шуи ме да ки пыдӧсӧн тупки пельӧс.

А сійӧ мӧд пель дорӧ матыстчис да морт гӧлӧсӧн шӧпкӧдӧ:

— Лок петам ывлаас... Панласьыштам...

— Панласьны? Тайӧс позьӧ... Вай панъясям! — шуи ме. — Лок пет!..

Сійӧ бӧр петіс ӧшиньӧд да горӧдіс:

— Вӧтӧд менӧ!..

Ме чеччышті жӧ ӧшиньӧд да котӧрӧн сы бӧрся. Ме котӧрта сы бӧрся, а сійӧ сералӧ да горзӧ:

— Эн коль! Суӧд менӧ, суӧд!..

Сыкӧд панласиг, тадзи ми воим вӧр дорӧдз... И сійӧ друг воши. Ме пыри вӧрас. Сэні чӧв-лӧнь... Кытчӧкӧ воши, дзебсис али мый?

— Эй, кытчӧ тэ вошин? Лок пет! Ми жӧ ог дзебсясьӧмӧн ворсӧй, а панласям!

Корси пуяс сайысь, некӧн некод абу!..

Ме пукси пу бокӧ да думайта: абу лӧсьыд тадзтӧ ворсны! Ме вот муні гортысь, а туйсӧ бӧр аддза ог? Урокъяс бара эг велӧд... А учительница ӧмӧй эскас, мый ставсьыс мыжа тӧв! Чӧртыс дзугис менӧ.