КУШМАН ДА МА
Омӧль мортӧс гусьӧн эн вид;
Лёк мый — синмас бурлы висьтав
Кӧть и лоан мирас медбур,
Ныртӧ сідзжӧ сэк эн лэптав!
Кӧть мед кутшӧм сёян ваяс
Бур ань, кӧдзыдӧс ли пӧсь ли,
Сійӧ аслас гӧль нянь-совнас
Ыджыд чесьт сэк вӧчӧ гӧсьтлы.
Век жӧ миян сёянторъяс
Ошйысьӧны тӧлктӧг, ладтӧг,
Гӧсьтъяс водзын ӧта-мӧдсӧ
Быдӧн кыдзи кужӧ лякӧ.
Мед шашлык ли рыська пирӧг!
Гӧсьт ӧд пыр дӧвӧлен наӧн.
Но, задын, хомыс, — ті ланьтӧй!
Сёйӧны кӧ — шань нин тайӧ.
Яндзим кушманлӧн дзик абу,—
Сыысь пыр нин лёк дук кылӧ,
Сотӧ вомтӧ, а ӧд асьсӧ
Пуктӧ ставсьыс медся вылӧ!
Ӧтчыд ӧти пызан вылӧ
Кушман тшӧтш жӧ кыдзкӧ воис,
Гусьӧн матыстчис ма дінӧ
Да и орччӧн сыкӧд лоис.
— Ок, ме кутшӧм чӧскыд манас! —
Кушман шуис сэні гӧсьтлы.
— Эй, лёк дука! — скӧрмис маыс, —
Ме ӧд тэтӧг нӧшта чӧскыд!
Комиӧн