ДЗОРИДЗА ЧАЙ
Мывкыд сетан висьт
Гожӧмнас тупкисны детсад. Стрӧйбасӧ дзоньталӧны. Лёня, майбыр, оз шогсьы. Бать-мам уджалӧны, а сійӧ кольччӧ гортӧ. Талун воис ыджыд мам дорӧ. Тагӧс вомӧн воськовтіс да шыасис:
— Ыджыд мам! Кӧні тэ?
Кӧзяйка пусянінсянь горӧдчис:
— Лок татчӧ, Лёньӧ!
Меліа сывйыштіс нуксӧ:
— Видза олан, муспоз!
— Бур асыв! Отсӧг колӧ?
— Энлы, чай юам. Завариті сэтӧр кор да чвет.
Ыджыд мам лэптыштіс чайник вевтсӧ. Ак, гӧгӧр чангӧ дзоридз дук! Лёня нимкодясьӧ:
— Чӧскыд юантор!
Ыджыд мам стӧчмӧдіс:
— Татшӧм чай бурдӧдӧ мортӧс.
Чаясьӧм бӧрын кӧзяйка перйис шкапысь сюмӧд кӧрӧб. Сэні некымын дӧра сепыс, и кос турун кӧр кылӧ. Зонка видзӧдліс ӧти сепысӧ. О, косьтӧм катшасин! Да тайӧ, вӧлӧм, чвет тыра кӧрӧб! Юасьӧ:
— Ыджыд мам, кытысь та мында туруныс?
— Вадорысь, луд вылысь, вӧрысь ӧкті. Тӧвбыд тырмас.
— А кысь тэ тӧдан найӧс?
— Бабӧ век чукӧртіс быдмӧг, и ме велалі.
— Ичӧтдырйиыд сылы отсасин?
— Отсаси, дерт. Бабӧ шулывліс: «Мортлӧн меддонатор — дзоньвидзалун».
Зонка шензис ас кежысь, мый чайсӧ дасьтӧны гортын. Быдӧнлӧн аслас оланног!
Ыджыд мам тшӧктіс нуклы турунсӧ пуктавны дозмукӧ. Джаджйӧ пӧ сӧвтам, и йӧмкӧ заваритны лоас. Быд дозмукын — быдмӧг ним. «Лапкор, кӧртдой, бобӧнянь, исань турун, ӧмидз кор...» — гораа лыддьӧ гӧгапи. Ӧбедӧдз ноксис дзоридз-корйӧн. Тэчис найӧс дозмукъясӧ. Любӧ видзӧдны: джадж тыр ас вӧчӧм чай!
Пажнайтісны да шуисны шойччыштны. Ыджыд мам мойдӧ нуклы:
«Кывзышт Лапкор йылысь мойд... Шонді петіс. Сюв-сявмунісны зарни югӧръяс. Ывлаын лоис гажа. Керкадорса клумба вылӧ чеччыштіс Шонді Кӧч да чилӧстіс: «Чолӧм!». Дзоридзьяс дзик пыр садьмисны. Чатӧр юра Роза чӧскыда очсыштіс да нюжмӧдчис. Бархат кодь сырйысь сявкнитіс лысва войт и пызйыштіс нюрсмӧм Лапкорӧс. Талялӧм быдмӧг збодермис:
— Аттьӧ, мича дзоридз!
Роза дрӧгмуніс:
— Эй, коді сэн?!
— Тайӧ ме — Лапкор.
— Но и но, няйтпоз!
— Кутшӧм нин эм.
— Весась татысь!
Лапкор коньӧра йӧжгыльтчис. Шонді Кӧч дорйис сійӧс:
— Розук, ёртӧс эн вӧтлы.
— Ёг турунлы татӧн местаыс абу!
— Лапкор — бурдӧдан турун.
— Чӧв, весиг оз эскыссьы.
— Сылысь корсӧ ляскӧны гыжйыштчӧминӧ. Чай пыдди заваритӧны.
— Прӧща кора, Лапкор!
Тшапуння сэтшӧма пыркнитчис, мый туйбокса быдмӧг бара мыссис лысва войтӧн. Пырысь-пыр веськаліс да лэдзис выль кор. Роза пондіс ёртасьны Лапкоркӧд. Быд асыв Шонді Кӧч садьмӧдіс найӧс. А бытшласьысь дзоридз Лапкорӧс дӧзьӧритіс, мед эз талявны».
Лёня чорыда унмовсис. Мудзыштӧма, буракӧ. Ыджыд мам тшӧтш син дор воча вайис. Рытнас сійӧ колльӧдліс нуксӧ гортӧдз. Ас йӧрын Лёнялы синмӧ усис гӧрдовлӧз дзоридз. Нетшыштіс сійӧс да юаліс:
— А тайӧ кутшӧм быдмӧг?
— Бобӧнянь! Юр висьӧм бурдӧдӧ.
— Мамӧлы сета, медым заваритас.
Бабыс малыштіс сылысь пашкыртчӧм юрсисӧ, аттьӧалана шуис:
— Тэ меным лунбыд отсасин, бобӧ. Вӧчин буртор. Со тэд гӧснеч!
И сетіс зонкалы яръюгыд козин кӧрӧбка. Лёня видзӧдліс, а сэн быдпӧлӧс бурдӧдан быдмӧгыс. Акнитіс радысла:
— Дзоридза чай!
Мудзӧм быттьӧ эз вӧвлы. Бур керӧмысь омӧль оз ло!
