Сабри пинь коласад мый сӧмын оз сюрлы —

Лёкджык туруныс и бурджыкыс —

ставыс.

Челядь сямнад кужан он,

а пыклан,

пыклан, мед нин гортад воас, —

кодӧс — сёйны скӧтлы, кодӧс —

вольӧс вылӧ.

Сыналан да лэпталан на вылӧ,

сыналан да, мед нин

весьыс вылӧ...

Мед нин ставыс,

ставыс воас гортад,

Вот ӧд ладыс

кутшӧм вӧлі мортлӧн —

турун сі мед некытчӧ оз гылав —

удж помысь ӧд ставыс,

ставыс кылӧ

мудзӧм киясад и кокъясад,

и коскад...

Но и йӧлыд бур туруннад

госа...

Но и пӧт, дерт, вӧлі тӧвнас кынӧм...

Пыр на ыджыд мамлысь велӧдӧмсӧ кыла:

«Сынав сабри бӧксӧ, лэптав,

Сынав...»