ВЕЛӦДІС
— Вурдысьяс пикӧ воштісны! — ӧтчыд норасис миянлы Модя.
— Аддзӧмыд майшасянтор! — чуйдіс Веня. — Вӧтлы дай!
—
— Ме сета тэныд сьӧдбӧж капкан. Кый вурдысьсӧ. Ловйӧн сюрӧ да кӧртав бӧжас кудель ёкмыль, карасинав, ӧзты да и лэдз вурдысьсӧ амбар улад. Ӧдйӧ став вурдысьыс пышъясны!
Модя сідзи и вӧчис. Мӧд лун асывнас и сюрӧма налькйӧ вурдысьыс. Чукӧстіс менӧ и Веняӧс... Вурдысьясӧс Модяясысь кутам вӧтлыны.
Ёна полӧмӧн — горзӧ ӧд, курччасьӧ и — вӧчим ставсӧ, кыдзи Веня велӧдіс. Ӧзтім вурдысьыслы бӧжас кӧрталӧм кудельсӧ и лэдзим, ас мӧвпӧн, ветлан розяс, но сійӧ эз миянлы коланаинас пыр, а орччӧн додь джынъя кымын зорӧд вӧлі, да сэтчӧ и униртіс.
И мый сэні заводитчис! Ӧзйис ӧд туруныс!.. Бур, мый ведраяс да зыр синъяс улӧ веськалісны. Ӧдва и кусӧдім ӧзйылӧмсӧ.
— Велӧдін! — скӧраліс Веня вылӧ Модя. — Вежӧрыд курӧглы кокыштмӧн жӧ вӧлӧма!
Мый татчӧ и шуан? Куим юрӧн ӧд уджалім. А вурдысьыслы колӧ жӧ вӧлі турун зорӧд улас пырны! Му розяс кӧ пырис, кусӧдчыны эськӧ эз ков, и збыль, гашкӧ, став вурдысь котырсӧ повзьӧдіс?..