РУЧ ДА КӦЗА

(Важ мойд серти)

Котӧртӧ Руч сикт помті, гӧгӧр гоннялӧ и друг юкмӧсӧ уси. А юкмӧсыс вӧлі джуджыд, бӧрсӧ петны оз вермы. Пукалӧ Руч юкмӧсын да шогсьӧ.

Туй кузя мунӧ Кӧза. Мунӧ и тошнас пыркӧдӧ, сюрнас шенасьӧ. Локтіс юкмӧс дорӧ, видзӧдліс пытшкас, аддзис сэтысь Ручӧс да юалӧ:

— Мый тэ сэні, кузь бӧж, вӧчан?

— Шойчча, чукля сюрӧй, — вочавидзис Руч. — Сэні выліас жар, а тані лӧсьыд, ыркыд... Горшыд кӧ косьмӧ, тані кӧдзыд ва эм. Ю, мыйта колӧ...

А Кӧзалӧн важӧн нин горшыс косьмӧ.

— Чӧскыд ваыс? — юалӧ.

— Зэв чӧскыд, — нюмъялӧ Руч. — Сӧстӧм, кӧдзыд... Лок чеччышт, колӧкӧ, местаыс кыкнаннымлы тырмас...

Кӧза чеччыштіс юкмӧсӧ, муртса Ручсӧ эз лязӧд. Руч сылы шуӧ:

— Эк, тошка дурак, чеччыштнытӧ кыдзи колӧ он куж... Видзӧд, кыдзи менӧ ванас резін, муртса эн лямӧд и...

Чеччыштіс Руч сэки кӧзалы мыш вылас, сысянь сюръяс вылас да звирк петіс юкмӧсысь.

Кӧза дыр оліс юкмӧсын, тшыгйысла муртса эз кув. Коньӧрӧс ӧдва аддзисны да сюръясӧдыс кыскисны.

Петіс юкмӧсысь да шуис аслыс: «Сідзи и колӧ тэд. Мӧдысь кежлӧ быдтор думыштӧмӧн кутан вӧчны!»