ПЫШКАЙ ДА ЙӦРШ

(Важ мойд серти)

Пышкай да Йӧрш важысянь нин другасисны. Гожӧмын Пышкай локтас берег дорӧ да горӧдас:

— Йӧрш другӧй менам, чолӧм тэд! Кутшӧма нин олан-вылан?

— Ола тай кыдзкӧ-а... Лун да вой колляла! — вочавидзӧ Йӧрш да лэптӧ тшӧтьсӧ. — Пырав ме ордӧ гӧститны... Тані джуджыд, ыркыд... Талун ваыс лӧнь.

— Аттьӧ, друганӧй! Пыравны, дерт, позьӧ, но васьыс ме пола... Тэ вай пет да ме ордӧ, керка лӧскӧ ветлам. Миян керка йӧрын быдса сад — сэтӧр, ӧмидз, льӧм, пелысь... Колӧ кӧ, нянь крӧшкиӧн либӧ шыдӧсӧн номсӧда, ловъя гутӧн верда, сакарӧн чӧсмӧда и...

— А мый сійӧ сакарыс?

— Сакарыс? Юмов, чӧскыд... Лым кодь еджыд, либӧ галя из кодь...

— Галя из кодь?

— Да, галя из кодь... Тіян юад галя изйыс чорыд, он вермы сёйны, а сакарыд вомад сылӧ... Эн дышӧдчы, лок петав, лэбзьылам ме ордӧ...

— Аттьӧ, но ветлытӧм нин, буракӧ, лоӧ. Ме ӧд ог куж лэбавны... Ва пытшсьыс кӧ ме пета — ме пӧда, лолӧй тырӧ... Бурджык, лок, Пышкаюшко, пырав ме дінӧ, уялыштам ӧтлаын... Ва пыдӧссӧ ме тэныд петкӧдла...

Пышкай пыраліс жӧ эськӧ ваас пидзӧсӧдзыс, но водзӧсӧ эз лысьт: вӧя пӧ.

Сідзи и гӧститчытӧг торйӧдчисны.