ВОДЗӦС БОСЬТІС

Менам сосед Митрей дядь коркӧ нин висьтавліс, мый Керка ягын эм ыджыд джуджыд гӧп. Жар лунъясӧ пӧ сэні купайтчӧны став зверь-пӧткаыс. Ме фотоаппаратӧ пукті выль плёнка да Юлякӧд мӧдӧдчим сэтчӧ, гашкӧ, удайтчас мыйкӧ снимайтны. Берег дорас, ыджыд пашкыр коз пу улын, ми виччысим вель дыр, но талун купайтчыны сідзи и некод эз волы: поводдяыс вӧлі ыркыд.

Бӧр лэччигӧн вотім кутшӧмсюрӧ тшак. Кӧрзинаяс тырисны, китӧ личкӧны. Дзик выліас ме пукті куим мичаник еджыд гоб. Ӧти весиг паса вӧлі, тыдалӧ, ур чӧсмасьыштӧма либӧ пас пуктӧма. Кӧрзинаӧс ме пукті трӧпа вылӧ, а Юля муніс бокӧджык: пув пӧ ӧктышта. Ме воді мыш вылӧ, куритча. Вӧрын шы ни тӧв, лӧнь. Друг кыла: кӧнкӧ кодкӧ шарӧдчӧ. Ме пукси, видзӧда гӧгӧрбок — некод некӧн абу, но ме дорын матын дӧввидзӧ пемыдгӧрд шляпаа тшак. Да тайӧ жӧ еджыд гоб! Сідзи и эм! Матыстчи сы дорӧ, вунді да нуи кӧрзинаӧ. Но мый нӧ тайӧ? Менам вӧлі выліас куим еджыд гоб, а ӧні сӧмын кык?! Буретш паса тшакыс абу!..

— Юля, тэ менсьым гобсӧ дзебин? — горӧді.

— Ме эг матыстчыв сэтчӧ, — кыліс воча.

«Эз-ӧ ур пышйӧд?» — думышті ме. — Час, саймовтчыла, гашкӧ, петкӧдчылас да удайтчас снимайтны.

Саймовтчи понӧльяс сайӧ да кыйӧдча. Сідзи и эм. Регыд мысти джуджыд пожӧм йывсянь тювӧдіс-лэччис гӧрд шар да пуксис кӧрзина вуг вылӧ. Пашкыр бӧжсӧ лэптіс, а ачыс сюся гӧгӧр видзӧдӧ.

Муртса удиті чикнитны. Гӧрд шарыд быттьӧ абу вӧвлӧма. Тӧв ныр моз уйыштіс пожӧм йылӧ да видзӧдӧ ме вылӧ.

Думысь ме ачымӧс видышті тэрмасьӧмысь, — колӧ вӧлі тшаксӧ нуигӧн снимайтны. Мӧдысь сэсся кор татшӧм серпассӧ аддзылан? Ӧбижайтчыны сы вылӧ нинӧмла.

Код тӧдас, гашкӧ, урыс ачыс ӧбидитчис ме вылӧ, мыйла ме сылысь паса тшаксӧ босьті? Сійӧ ӧд ӧні тӧв кежлӧ жӧ лӧсьӧдчӧ, сідзкӧ сійӧ кӧсйис водзӧс босьтны. Сійӧ, буракӧ, и воліс мӧд тшакла, но эз удит, ме торки. Нинӧм, таво вӧрас тшакыс уна, быдӧнлы тырмас...