ЭН ПОВ!

Ме ветлӧдлі маті вӧрӧд да видзӧдалі пувъя местаяс. Матыстчи ӧти ыджыд пожӧм дорӧ да аддза: пу саяс — ур ноксьӧ: то ли пожӧм кольяссӧ килльӧ, то ли пув ӧктӧ, то ли тшак йирӧ. Мыйӧн вӧчи ещӧ воськов, рыжӧйыд быттьӧ абу вӧвлӧма: звирк чеччыштіс да ӧти здукӧн кайис пу вылӧ, пуксис ув вожйӧ, юрсӧ чургӧдіс да видзӧдӧ ме вылӧ, быттьӧ сералӧ да дэльӧдӧ менӧ: «Но, мый, дядьӧ, кутін менӧ?»

Ме лэпті син дорӧ бинокль да видзӧда сы вылӧ: «Век жӧ кутшӧм сюсь да пельк тэ, рыжӧй другӧй! А синъясыс?! Сьӧд молльӧн югъялӧны, быттьӧ сералӧны да нерӧны менӧ!»

Эн пов, лок лэччы да вӧч ассьыд уджтӧ! Ме водзӧ муна...