ВЕК ЛЮБӦ...

Ме ветлі Важ мельнича дорӧ вуграсьны. Талун мыйлакӧ омӧля сёйӧ да регыд мысти и эновтчи, бӧр мӧдӧдчи гортлань. Туйсӧ кӧсйи веськыдавны да кежи векни трӧпа вылӧ, коді вайӧдіс менӧ тӧдса кыддза раскӧ. Войнас зэрис да кӧнсюрӧ гӧпъясын пукаліс ва. Корсюрӧ пӧльыштліс небыдик лун тӧв, и кыдзьяс вашкӧдчисны ӧта-мӧдыскӧд. Муна раскӧдыс и видзӧдала гӧгӧр. И друг... Дзик туй бокас, турун пытшкас тыдовтчис мыйкӧ пемыдгӧрд. Копыртчи. Сё мокасьтӧ! Да тайӧ жӧ гӧрд гоб! Малышті, — зумыд, ён. Дзебсьӧма турун пиас да чӧв олӧ. Шензя: вот дивӧыд, тшак нин петӧма!

Ме пидзӧсчаняси, тшак гӧгӧрыс весалі турунсӧ, сэсся фотографируйті. Кыдз нӧ, таво вылӧ медводдза тшак!

Мӧдӧдчи водзӧ. Неыджыд кыдз пу улысь сюри мӧд тшак. Сэсся раскӧдыс вель дыр кытшалі, но некутшӧм тшак эг нин аддзы. Мӧдӧдчи гортлань. Тшакъяссӧ эг сюй сумкаӧ, а нуа киын, — мед видзӧдӧны да шензьӧны.

И збыльысь, коді кӧть эз паныдась, сійӧ видзӧдӧ ме вылӧ завидьпырысь! Со пӧ кутшӧм шуда мортыс, гожӧм шӧрын тшак вотӧма... А мем збыль вылӧ нимкодь: сюри ӧд таво вылӧ медводдза тшак. А медводдзаыд век любӧ.