ӦШКАМӦШКА

Вежон чӧж пыр ӧтмоза чорыда зэрис, пӧльтіс асыв-вой тӧв. Кажитчис, татшӧм шуштӧм поводдяыслы помыс оз во.

Но ӧтчыд рытъявылыс, гымӧн чорыда зэрӧм бӧрын, енэжыс кутіс югдыны. Тӧлыс лӧнис. Регыд мыччысис шонді, мелі, шоныд. Сыладорын, кытчӧ лэбисны кымӧръяс, мыччысис ӧшкамӧшка и эз ӧти, а ӧтпырйӧ кык. Воддзаыс, матысаысджык, вӧлі уна рӧма, мича, югыд, ворсіс аслас став рӧмӧн. Мӧдыс вӧлі ылынджык да улынджык, но пемыдджык, мегырасьӧма ӧти вӧртас дорсянь мӧдӧдзыс. Кыкнанныс найӧ ворсісны енэжас. Сьӧкыд шуны, сизим пӧлӧс рӧмысь коді медмичаыс, — виж али турунвиж, алӧйгӧрд али кельыдлӧз? Но ставыс найӧ ӧтмоза дзирдалісны-югъялісны, медым йӧзыс любуйтчисны сылӧн мичлуннас...

Сы вылӧ видзӧдігӧн меным друг тӧд вылӧ уси челядьдыр.

Зэрӧм бӧрын енэжас тадзи жӧ мегырассис ӧшкамӧшка. Ӧти помыс мыджсис вӧртасас, а мӧдыс сатшкысис Сыктылӧ. Ми, челядь чукӧр, пуджим гач кокъяс да ватагаӧн уськӧдчим Сыктыв дорӧ, мед видзӧдлыны, кыдзи сійӧ юӧ ва. Ог нин помнит, но челядь пиысь вӧлі лӧсьӧдӧма гажа сьыланкыв:

Ӧшкамӧшка юӧ ва,

Медым лоис зарава!

Тайӧс гораа горзіг, ми котӧртім ю дорӧ, но, дерт, некутшӧм ӧшкамӧшка ми эг аддзылӧй. Ичӧт дырйи тадзи мӧвпавлім да вӧтлысьлім тайӧ мӧвпъясыс бӧрся.

И со важся моз ме ӧні видзӧда ӧшкамӧшка вылӧ, сійӧ сэтшӧм жӧ мича, югыд, сӧстӧм. Ог тӧд, ӧнія ӧшкамӧшкасьыс али челядьдыр казьтылӧмысь меным вӧлі лӧсьыд, сьӧлӧм вылын долыд. Ме бура тӧда, мый быд пӧлӧс мичлун чужтӧ мортлысь бурлун, мелілун. Колӧ сӧмын мичсӧ аддзыны да видзны сьӧлӧмад...