КУЛИК-ИСТАН

Векньыдик пода туй писькӧдчӧ кузь сук турун пӧвстті Мизин дорӧ. Ме лэчча купайтчыны. Друг туй вылас ме водзӧ петіс кулик-истан. «Ку-у-вик! Ку-у-вик!» — горӧдіс да котӧртіс туй кузяыс водзӧ, быттьӧ менӧ корис вӧтчыны ас бӧрсяыс.

Луныс жар, пӧжӧ, кутшӧм нин котралӧм. Мӧдарӧ, ме сувті, носовикӧн чышки чужӧм вылысь ньылӧмӧс. Сулала и видзӧда истан вылӧ. Истан сувтіс жӧ, оз кӧсйы котӧртны ӧтнас. Ме воськов вӧча, и сійӧ котӧртыштас. Тадзи некымынысь. Кор ме сувта, сійӧ сувтӧ жӧ, бергӧдчӧ да видзӧдӧ ме вылӧ. «Ку-у-вик!» — чуксалӧ менӧ.

Ме перйи футлярысь бинокль да веськӧді сы вылӧ. Истан — истан и эм. Нырыс кузь, мышкыс кӧнтусь сера — руд, кынӧм улыс — еджыд, бӧжыс еджыд визьяса сьӧд, абу кузь. Видзӧда и шензя: сійӧ ачыс локтӧ мелань. Век матӧджык и матӧджык... Сэсся друг кытчӧкӧ воши.

Ме бӧр сюйи бинокльӧс футлярас. Видзӧда, а истаныд вӧлӧм дзик ме дорын: китӧ нюжӧд, судзан. Ме воськовті сылань, и сійӧ уськӧдчис котӧртны водзӧ. Ме ньӧжйӧник восьлала сы бӧрся, а сійӧ сӧмын шердйӧ кузь вӧсни кокъяснас. Буракӧ, абу кокни сылы, котӧртігас весиг корсюрӧ конъясьлӧ. Ме бара сувті, — мед, мися, шойччыштас, но истан оз кӧсйы.

«Ку-у-вик!» — бара корӧ менӧ.

Ме бара мӧдӧдчи, и сійӧ котӧртӧ. Сэсся ме кежи туй вывсьыс бокӧ, медым не мучитны лэбачсӧ. Сэки истан кыпӧдчис да лэбис ю дорӧ.

Сэки ме бара петі туй вылӧ. Муна ӧтнамӧн, думысь серала: «Ок тэ, бӧб лэбач! Тэнсьыд ӧд позтӧ, код дорысь тэ зілян менӧ нуӧдны, ме лун-мӧд сайын нин аддзылі. Сійӧ дзик туй бокас, сэні тэнад нёль пи чипсӧны...»