ВӦРСА ТЫ ВЫЛЫН

Лӧсьыд гожӧмын вуграсьны вӧрса тыын. Гӧгӧр шы ни тӧв, лӧнь. Тайӧ тысӧ кытшалӧны нэмӧвӧйся джуджыд коз пуяс. Найӧ зумыша видзӧдӧны ваас, и ваыс доръясас кажитчӧ пемыдӧн. Микол дядь шуӧ, мый тайӧ тыас пӧ эмӧсь сыв кузя сиръяс да аршын кузя ёкышъяс. Тайӧс ме ог тӧд, эз шедлыны сэтшӧмъясыс. Ывла вылын номйӧсь, да и номъясыс тані гырысьӧсь. Антикомаринӧн мавтчытӧг найӧ сатшкысьӧны киад, чужӧмад, сьыліад, — он вермы пукавны...

Берег дорас кодкӧ кольӧма пыж, — абу томана, сідзкӧ, позьӧ босьтлыны. Пукси пыжас да кывті берег пӧлӧныс. Андрей кутіс вуграсьны берегсяньыс. Пыж водзвылын да бокъясас котралӧны кузь кока ва гагъяс, ва тӧрӧканъяс. Пу вуджӧръяс вылын бовъялӧны запанки дзоридзьяс. Дзоридз коръясыс зыртчӧны пыж дорӧ, найӧ гӧгӧр тупкӧмаӧсь васӧ. А со и «ӧшинь» эм на костын. Вӧйті вугырӧс, видзӧда таб вылӧ, виччыся. Юр весьтті жбыръялӧны юрсигусьяс, на бӧрся корсюрӧ вӧтлысьӧны сырчикъяс. Пукалі ме вель дыр, но табйӧй сідзи и эз вӧрзьыв. «Мый нӧ, став чериыс кулӧма али мый?» — думайта да вешйи мӧд «ӧшинь» дорӧ, берегланьыс матӧджык. Сӧмын на вӧйті, табйӧй пыр дрӧгнитіс, сысянь паськалісны ва кытшъяс. Сэсся табйыс кутіс тюрӧдны бокӧ да воши запанки кор улӧ. Тракниті вугыр шатьӧс, лэпті пыжӧ весьт кузя ёкыш. Ме сійӧс топӧді морӧс бердӧ зіля мездыны вугырысь, а сійӧ тракйысьӧ, кучкалӧ бӧжнас киӧ, морӧсӧ. Аслым нимкодь.

Друг ылькнитіс тӧвру, и тыыс серӧссис. Ёкышсӧ сюйи садӧкӧ да лэдзи пыж дорӧ ваас, а ачым нимкодя горӧді Андрейлы:

— А меным ёкыш шеді!!!

Андрей горӧдіс воча:

— А меным дас ёкыш нин...

Ме нинӧм эг шу. Пыжсӧ бӧр пукті местаас да петі берегӧ.