КЫДЗ ПУ БӦРДӦ...

Кузь тӧвся ун бӧрын вӧр вочасӧн садьмӧ, ловзьӧ быд пу. Му пытшкысь пыдысь налӧн вужъясыс босьтӧны ас пытшкас ва. Тувсов ваыс, сокыс, вир моз жӧ, кайӧ пучер кузяыс вылӧ, пырӧ увъясас, юктӧдӧ сэні аснас гаръяссӧ, и найӧ вочасӧн польдчӧны, — вот потасны да мыччысясны нэриник веж коръяс.

Коркӧ, ӧти тувсов лунӧ, ме ветлӧдлі вӧрті. Вӧрыс вӧлі лымъя на, а кушинъясын да вӧр дорас лымйыс сылӧма нин. Гортӧ петігӧн нин вӧр дорсьыс кылі керасьӧм шы.

«Интереснӧ, коді тані керасьӧ? — думышті ме. — Татысь жӧ пессӧ керавны оз позь...» Ме мӧдӧдчи сылань, но регыд мысти керасьӧм шыыс дугдіс кывны, лои лӧнь. Туй кузя ме петі вӧр дорӧдзыс, но сэні некод эз вӧв.

Ме сувті, гӧгӧр видзӧдлі и дзик туй боксьыс аддзи мича, ён кыдз пу. Пашкыр увъяссӧ лышкыда павкнитӧма. Кодыр коръяссяс, мича и пу лоӧ, видзӧд да сӧмын любуйтчы.

Матыстчи сы дорӧ да чуйми: пуыс бӧрдіс кыз синваӧн. Пучерас дӧввидзис ыджыд еджыд тшупӧд, — кодлӧнкӧ киыс лыбӧма керавны пусӧ сьӧлӧмӧдзыс. Ыджыд ранасьыс пучер гӧгӧрыс шорысь моз тюрис-лэччис синва кодь югыд зарава. Видзӧдлі вывлань, сук увъясас петӧмаӧсь гӧрдовлӧз уна-уна гаръяс. «Найӧ таво оз нин потны, пуыс оз нин коръясь»... — думышті. Сійӧ сокыс, коді эськӧ юкталіс гаръяссӧ, ӧні ковтӧг, весьшӧрӧ визувтӧ муас. Пуыс вочасӧн косьмас да кулӧ. А медым быдтыны татшӧм пусӧ, колӧ комын-нелямын во. Кодлӧн киыс лыбис вӧчны татшӧм лёкторсӧ? Збыль ӧмӧй сӧмын сы ради, медым ньылыштны гоз-мӧдысь ловзьӧдчысь васӧ? Зэв жаль!..