ОВНЫ, ОВНЫ!..

Мӧдлапӧлӧ мунан туй вылын, ичӧтик шор дорын, коді гожӧмнас косьмывлӧ, важысянь нин, мыйӧн ме тӧда, сулалісны льӧм пу кустъяс. Ветлысь-мунысьяс частӧ шойччывлісны тані, торйӧн нин кор вӧлі локтӧны Мӧдлапӧв ягысь ельдӧг тыра пестерӧн. Льӧм пуяс сулалісны дружнӧя, зумыда, гажӧдісны йӧзсӧ асланыс мичлуннас. Медся пӧрысьыс сулаліс дзик шор дорас, а быдтасъясыс да пӧдругаясыс орччӧн, бокынджык. И со лым сылігӧн вына тувсов шорыс кутіс нӧбавны пӧрысь льӧм пусӧ. Сійӧ эз вермы кутчысьны, пӧри. Вильыш шор вӧчис ассьыс уджсӧ: пӧрысь льӧм пулӧн вужйыс коли шор ӧтарас, увъясыс — мӧдарас. Кыдзи и век, лым сылӧм бӧрын шорыс косьмис, быттьӧ абу и вӧвлӧма.

Колис мыйкӧ дыра кад, и льӧм пуяс ӧти шоныд войӧ едждісны, пасьталісны венеч ув еджыд платтьӧяс. Небыдик лун тӧв вайис насянь юр кольмӧдана чӧскыд кӧр. Майбыр, кутшӧм лӧсьыд овны! Сӧмын радлы!

А пӧрӧм льӧм пу гажтӧмчис, шогсис, мучитчис, но кувны эз кӧсйы. Сійӧ ставнас зэвтчис, чукӧртіс став вынсӧ... И лоис сійӧ, мый некод эз виччысь: льӧм пу бӧр ловзис, важ моз кутіс дзордзавны. Кор ме матыстчи сы дорӧ, весиг повзикодь: кодкӧ, мися, чегъялӧма дзордзалысь увъяссӧ да шыблалӧма шорас. Видзӧда — некод абу вӧрзьӧдӧма. Сійӧ ачыс, пӧдругаясыс моз жӧ, вӧччӧма да на моз жӧ мичмӧдӧ ывла вывсӧ. Мед сылы вӧлі сьӧкыд, но овны ёна кӧсйӧмыс ставсӧ веніс. И быд роз ӧні быттьӧ шуаліс сы дорті ветлысь-мунысьяслы: «Овны, овны!..»