ЛЮСТРА

Ывлаас ӧвтіс нин тулыс кӧрӧн, но друг кӧдздӧдіс. Мусӧ вевттис сук кӧдзыд ру. Воськов дас сайысь нинӧм оз тыдав. Пуяс едждӧдісны, тупкысисны кыз гыӧрӧн, быттьӧ мавтісны найӧс белила краскаӧн. Сэсся некымын лун мысти таво вылӧ первойысь пӧльыштіс лун тӧв. Луннас, шонді водзын, мӧдіс тёпӧдны войтва.

Ӧти татшӧм асылӧ ме петі кильчӧ вылӧ да аслам синъяслы эг эскы. Ӧшинь улӧ кодкӧ вайӧма... ыджыд люстра. Да, да, люстра. Менам радейтана кыдз пу лун-мӧд сайын на зумыша сулаліс еджыд платтьӧа, а талун гыӧрыс вошӧма, быттьӧ абу и вӧвлӧма. Зато быд ув вож йылӧ войся ыркыдыс ӧшлӧма йи нёньяс. Найӧ хрусталь моз дзирдалӧны асъя шонді югӧръяс улас. Да-а, нинӧм он шу, — дзик хрусталь люстра и эм.