АСЛАС ПРӦСЕК

Шондіа мича лун. Ме муна важ прӧсекӧд. Таті гожӧм-арнас йӧзыс ветлӧны вотчыны. Ӧні таті некод оз ветлӧдлы, ни подӧн, ни машинаӧн. Муна ньӧжйӧник, любуйтча ывла выв мичлуннас. Неуна мунышта да сувта, видзӧда гӧгӧр. А прӧсек пӧлӧныс сулалӧны гӧрд сера пожӧмъяс, дзор тошка козъяс. Кӧнсюрӧ на костӧ писькӧдчӧмаӧсь кузь пипуяс, — видзӧдлан йылас — шапкаыд усьӧ.

Бара сувті, видзӧда... Со прӧсек вылас тӧдчӧ кутшӧмкӧ кок туй. Кодлӧн нӧ тайӧ? Кӧч — абу кӧч, руч — абу руч!.. Видзӧдлі шуйгавылӧ, сэсся — веськыдвылӧ... А, со мый вӧлӧма! Кок туйыс заводитчӧ со пожӧм дорсянь. Вуджӧ прӧсексӧ да бӧр вошӧ коз пу дорын. Да тайӧ жӧ ур ветлӧдлӧма! Кӧні ӧні сійӧ ачыс? Видзӧда пуяс вылӧ, некӧн нинӧм оз вӧр. Но сійӧ, мудерыд, дерт, кӧнкӧ сэні да видзӧдӧ ме вылӧ. Кӧні тэ, вильышпоз?! Кӧні да кутшӧм тэнад, ичӧтик пельк пемӧсӧй, аслад прӧсекыд?

Майбыр, тэнад туйӧд некод оз ветлӧдлы. Сӧмын тэ ачыд тӧдан ассьыд туйтӧ. Сідзкӧ, шуда бур туй тэныд, пельк да сюсь пемӧсӧй!