«ГӦРД КОРЪЯ» КЫДЗ ПУ

Кымӧра шуштӧм лун. Шонді важӧн нин эз мыччысьлы. Недель чӧж пӧльтіс-чушкис турӧб, сӧмын тавой сайкалӧма. Гажтӧм. Татшӧм лунъяснас пукалан керкаад да думайтан: кор нин бара, майбыр, волас тулысыс, да удайтчас волыны дзоридзьясӧн тырӧм луд вылӧ, либӧ вугыр шатьӧн пукыштны визув Мизин дорын. Думнад! А ӧні видзӧдан — Мизин ю берегӧдзыс тырӧма лымйӧн, а луд вылын тыдалӧны сӧмын еджыд шапкаа зорӧдъяс.

Асывнас, кыдзи и век, ме пукалі письменнӧй пызан сайын. Друг кодкӧ тувкис меным бокӧ.

— Дед, а дедусь, — кыла ме. — Помнитан, кольӧм во гожӧмнас важ мельнича дорад ми юлім чагаа чай?! Помнитан? — тракйис соскӧд Юля.

— Мы-ый? — эг пыр гӧгӧрво ме.

— Да, мися чагаа чай!... Помнитан, кольӧм гожӧм мельнича дорад пулім?

— А-а... — ме джӧмдікодь. — Да, да, помнита...

— Вай ветлам сэтчӧ чай юны!..

— Ветлыны, колӧкӧ, ветлам, но чайтӧ юны сэні огӧ кутӧй, — кӧдзыд...

Шуӧма — вӧчӧма. Ми Юлякӧд сувтім лыжи вылӧ да мӧдӧдчим важ мельнича дорӧ. Сэтчӧдз абу ылын, верст кык, кӧнкӧ, и лоас.

Сиктысь петім да кежим прӧсек вылӧ, коді веськыда нуӧ важ мельнича дорӧ. Сійӧ сулаліс Мизин ю вылын, а мельнича таладорас паськыд кушин. Сэні, быттьӧ ді вылын, шевкнитчӧма неыджыд кыддза рас. Нырнас, быттьӧ клин-тувйӧн, раскыс локтӧ прӧсеклань. А самӧй тув йылас сулалӧ ӧтка кыдз пу — мичаысь-мича. Кажитчӧ, быд пу ув ме сылысь тӧда. Гожӧмнас кымынысь юква сэні пулім, кымын вой коллявлім. Коркӧ, важӧн, кутшӧмкӧ лёк морт тайӧ мича аньыслы вӧлі зарава ради керыштӧма бокас, и сы вылын петӧма-быдмӧма некымын пакула.

Кор ми кутім матыстчыны кыддза рас дорӧ, друг Юля сувтіс да горӧдіс:

— Дед, а дед! Видзӧд: миян кыдз вылӧ гӧрд коръяс петӧмаӧсь...

Збыльысь ӧд!.. Ме видзӧдлі и чуйми. Быд ув вылын, быд ув вожын дӧлалісны гӧрд лестукторъяс. Найӧ вӧліны сы мында, мый на вылӧ видзӧдігӧн вераліс синмад. Сё мокасьтӧ, да тайӧ жӧ жоньяс! О, мичаысь-мича лэбачьяс! Кытысь ті аддзинныд татшӧм шуштӧм луннас алӧйгӧрд кыа-краскасӧ да мавтінныд морӧснытӧ. Кӧдзыдысь повтӧм муса лэбачьяс, ывла выв мичӧдысьяс! Коді бара, майбыр, кужлӧма бӧрйыны да сетны татшӧм мича нимсӧ!.. Жонь!.. Аттьӧ тіянлы!

— У-и... У-и... ить... — гажаа сьылісны найӧ.

Ми Юлякӧд вель дыр сулалім да любӧпырысь видзӧдім на вылӧ, сэсся кежим мӧд туй вылӧ. Мед найӧ ворсӧны да сьылӧны!