МАТЫН ДА ОЗ СУДЗ...

Кык лун помся сапкис лым. Ывлаыс ставнас едждіс, муяс, видзьяс дзебсисны еджыд эшкын улӧ.

Керкаын ломтысьӧ ичӧт пач. Юля пукалӧ пач вом дорас да видлалӧ «Огонёк» журналысь картинаяссӧ, а ме пукала пызан сайын да видзӧда газетъяс. Юля друг горӧдіс:

— Дед, кылан? Кодкӧ ӧшиняд тотшкӧдчӧ... Эз-ӧ тэ дорӧ локны?

Кыпӧді юрӧс, кывзыся. Збыль, кодкӧ тотшкӧдчӧ и эм. «Тук, тук, тук!» — кыла, сэсся неуна коставлыштас да бара «тук, тук!».

Ми Юлякӧд петім кухняӧ, видзӧдам ӧшиньӧд, ывлаас некод оз тыдав. Сэсся Юля ньӧжйӧникӧн матыстчис стен бердӧ, сысянь кыйкнитліс-видзӧдліс ӧшиньӧд да гораа серӧктіс. Ме чуйми: мый лои?

— Волы, волы, видзӧдлы, коді вӧзйысьӧ миянӧ...

Ме матыстчи ӧшинь дорӧ. Вӧлӧмкӧ, ӧшинь курич увті нюжӧдӧм радиопровод вылӧ пуксьӧма лым еджыд морӧса катша да тотшкӧдӧ-кокалӧ сьӧд нырнас ӧшинь стеклӧас. Мыйла, чайтанныд?

Арнас, кор ӧшиньясӧ пукталім мӧд рамаяс, Юля вольсаліс ӧшинь костъясас яла нитш, а сы вылӧ пукталіс пелысь розъяс, — мед пӧ мичаджык видзӧдны вӧлі. Вот катшаыд и аддзӧма сійӧ пелысьсӧ да лёкысь тотшкӧдӧ-кокалӧ стеклӧас, кӧсйӧ судзӧдны. Пелысьыс дзик ныр улас, но видлы босьт! А судзӧднысӧ мыйла оз вермы, кӧть сійӧ ачыс мудер овлӧ, буракӧ, оз гӧгӧрво.

Катша аддзис миянӧс да лэбис. Сэсся эз нин волы. Аскинас ӧшинь улын сулалысь кыдз пу увъяс вылӧ Юля ӧшӧдіс пӧв да сэтчӧ кутіс петкӧдлыны лэбачьяслы сёянсӧ.