ВОИС ТӦВ

Букыш енэжыс вочасӧн мездысис кымӧръясысь. Лунвывлань шлывгисны сыръяссьӧм дора бӧръя кымӧр пластъяс. Муяс да эрдъяс вывті шӧйтіс-гуляйтіс скӧр вой тӧв. Туй бокъясын, ӧтарас и мӧдарас, тӧв йылас бовъялісны косьмӧм дзоридзьяс. Повзьӧма да тіралӧ лӧз кӧлӧкӧльчик. Сійӧ быттьӧ звӧнитӧ аслас жыннянӧ да горзӧ став быдмӧгъяслы: «Эй, чойяс да вокъяс быдмӧгъяс! Войнас кӧдздӧдас, кӧдздӧдас! Коді ловъя на, дзебсьӧй, дзебсьӧй!!!» Ме лэдзи шапка пельӧс, кепысяси да мӧдӧдчи водзӧ. Воча меным туй кузя тӧвзисны виж да гӧрд коръяс, найӧ шарӧдчисны кык муас, быттьӧ вашкӧдчисны ӧта-мӧдыскӧд, кодлы кытчӧ дзебсьыны. Ӧтияс дзебсисны канаваӧ либӧ бӧрӧздаӧ ланьтісны, мӧдъяс — понӧльяс улӧ инасисны, а ӧти ляскысис весиг менам чужӧмӧ. Ме муні и муні налы воча, тэрмаси гортӧ.

Аскинас лӧз енэжыс бӧр пемдіс. Асыв-вой тӧв вайис сьӧд кымӧр, сійӧ вӧртасӧдз тупкис став енэжсӧ. Ассьыс уджсӧ вӧчӧм бӧрын тӧлыс лӧнис, саймовтчис шойччыны. Сэсся ньӧжйӧник мӧдіс сапкыны паськыд кос лым. Лым чиръясыс, еджыд бобувъяс моз, дӧлалісны сынӧдас да, ньӧжйӧник бергалігтыр, лэччылісны муас. Лымйыс помтӧг усис и усис, эз и думайт дугдыны. Заводитіс нин рӧмдыны. Ывлаас ставыс едждіс, тупкысис лымйӧн. Сиктын ӧзйисны нин бияс, а ме век на сулалі ӧшинь дорын да видзӧді лэбалысь лым чиръяс вылӧ, кытчӧдз найӧ тӧдчисны пемдысь ывлаас. Тадзи воис тӧв.