КОМИ ГАЗЕТ ӦЗЙӦДӦ ВЕСИГ ПӦРЫСЬЯСӦС

Рыт. Лёкиник керкаын шатлалан пызан вылын сотчӧ дзузган. Ӧшинь вылын нюжвидзӧ кань, юрсӧ лёк ногӧн вывлань вомӧнӧн кусыньтӧма. Ен ув пельӧсын зэв уна сикас ӧбразъяс. Пызан дорын том велӧдчысь морт лыддьӧ коми газет. Паччӧр дорын вугралӧ пӧрысиник пӧчӧ, вашкӧдӧ вомгорулас молитва. Велӧдчысь гораа лыддьӧ: «Болгарияын Софийскӧй собор жугӧдӧмысь правительствоыс казнитӧма 400 мортӧс, арестуйтӧма кымынкӧ сюрс морт».

— Но! — чуймас пӧчӧ (унмысь палялі). — Но, сё дивӧ! Тайӧ нӧ мыйла сэтшӧмасӧ вӧчӧны? — юасьны кутіс. — Абу жӧ тай прамӧй йӧз сэтшӧм правительствоад! Сюрс морт ӧд эз жӧ кӧнкӧ собортӧ кисьтны, зэв нин ӧти либӧ кык...

Велӧдчысь лыддьӧ мӧд номер, кыдзи важ помещикъясӧс ысталӧны ас позъяссьыс да кыдзи налысь муяссӧ сеталӧны крестьяналы.

— Вот-вот, тадзи и колӧ стервоясӧс! Ёна нин найӧ виртӧ юисны, — бара шыасис пӧчӧ. — Ок, кутшӧм бур тайӧ газетыд вӧлӧма! Татчӧ тай быдторсӧ, буракӧ, гижӧны.

— Ещӧ на татчӧ гижӧмаӧсь, кыдзи миян пельшӧр кодалӧма, — содтіс газет лыддьысь.

— Вай нӧ ещӧ мыйкӧ лыддьы. Ок, пӧрысьджык! Велӧдчи на эськӧ лыддьысьныд ме...

— Мыйла нӧ тэ эскан енмыдлы? — юалӧ велӧдчысь.

— Сідз тай мыйкӧ пыр кыссям важ ногыс-а, коді тӧдӧ эськӧ, енмыс эм-абу да, — пӧчӧ воча кыв видзӧ. Аслас сідзи синмыс и дзоргӧ газет вылӧ, кӧсйӧ шуны: «Вай лыддьы ещӧ!»

Дедов.