ЧЕЛЯДЬ КЕРКА

Водз. Садьман челядьдырад. Йирмӧг.
Сӧдз юра керка быттьӧ крам.
Тан вӧтыс вуджӧркӧд оз йӧрмы,
Лӧнь пельӧс корсьны эм кӧ сям.

И занавестӧм ӧшинь пырыс,
Кыдз райын еджыд лымъя сад,
Сер-сералӧ сэн меліпырысь
Тӧв нырӧн пушкӧм кӧдзыд кад.

Пач шлонгӧ тулысӧн да мелӧн.
Мам кисьтӧ кружкаясӧ чай.
Бать олӧ чӧв, кӧть эськӧ мелань
Оз шоча печлав шмоньлысь пай.

А меным арӧс вит на сӧмын,
Но вежӧра, кыдз верстьӧ морт...
О Енмӧй, ӧні верма ӧмӧй
Бӧр сэтчӧ веськӧдлыны борд?

Сэн важъя моз ми ӧти юкын, —
Дон югыд юлӧн ӧти вож,
И тайӧ шензьӧдана здукыс
Син водзысь некор нин оз вош.

Ме найӧс аддза, быттьӧ вӧтын, —
Ас керка весьтын труньгысь тшын,
Кор олӧм, кулӧм — ставыс ӧтув,
И важ да лоан кадлӧн вын.

Мам-батьӧй сэні стеклӧ саяс —
Син ёран югӧрныс оз чин.
Ме помтӧг пӧльта садлӧн раяс...
А друг да сылас ӧти син?