ДАЧАДОРСА ЛЬӦМ

Менам дачалӧн медся ылі пельӧсын быдмӧ льӧм. Матӧ дас вит во. Ачыс быдмис, некод сійӧс эз вай. Кӧть и бура дзоридзалас тулыснас, тусьыс этша чужӧ. Но быдмӧ и быдмӧ аслас пельӧсын, некодлы синсӧ оз веж. Дачаыд ӧд абу сӧмын му вӧдитны, но и нимкодясьны лӧсьӧдӧма. Со и пуыс козьналӧ миянлы тулыснас югыд мичсӧ. Керкаысь тай бокынджык-а. Сибырын гожӧмыд дженьыд, окота йиджтыны шонділысь быд дзирд. Шойччыны некор. Мукӧддырйиыс дзоридзалысь пу улас нуръясьнытӧ пуксян, гут-лӧддзысь ӧвтчан. А чаяд еджыд чветыс войтыштас — и нимкодь.

Ӧти тувсовъя лунӧ бара на локті. Восьта веранда ӧшиньӧс — дивъя: кӧрыс небыд, неуна кургов, кольмӧдана, коддзӧдана, весьӧпӧртана. Велавтӧгыс юрӧй весиг бергӧдчис. Карын тшына, а тані сынӧдыс сӧстӧмсьыс-сӧстӧм дай дзоридз кӧра на. Дерт, ме тӧді ассьым льӧмйӧс. Но вермас мӧй кӧрыс сы ылнасянь локны? Водзынджык льӧмным миянӧс тадзи эз ышмӧдлы. Гажыс, кӧнкӧ, бырис. Либӧ тӧлыс талун гусьӧникӧн дурӧ, вильшӧдлӧ.

Но овмӧсӧс кытшовтігӧн менӧ виччысис мӧд дивӧ. Веранда ӧшинь улын, град йӧрлань нуӧдысь туй дорын, нюжалыштӧм турун пӧвстын, кыйӧдчис дзоляник льӧм пу. Пидзӧс выйӧдз весиг абу. Быдмас — но и мича лоас! Кымынкӧ роз и дзоридзалӧ, а ставныс шавмунӧмаӧсь турун вылас, быттьӧ кӧсйӧны ёртасьны, юасьӧны, позяс-ӧ татчӧ овмӧдчыны. Локтін кӧ, гӧстя, кольччы нин дай. Ӧтлаын гажаджык.