ВИЧЧЫСЬТӦМ ТӦДМАСЬӦМ
Гуляйтім ми, куим нывка, рытъя карӧд и пырим тӧдтӧм йӧрӧ. Пуксим серӧдӧм паськыд мышка, лӧсьыда мавтӧм лабич вылӧ. Татшӧмсӧ радейтӧны вӧчны зарни киа йӧз. Йӧрыс вӧлі важ, колян нэмся. Сы помын зымвидзисны звӧйкйӧн вит-квайт сарай, и найӧ сэтшӧма топӧдчӧмаӧсь ӧта-мӧд бердас — сьӧкыд казявны ӧтиыслысь сайсӧ и мӧдыслысь водзсӧ. Гигзим-гажӧдчим дыр. А татчӧс бабъяс видзӧдісны миян бӧрся серӧдӧм ставеньӧн асыкалӧм восьса ӧшиньясӧд и эз броткыны, а сӧмын мудера нюмъялісны. Йӧрын олісны мелі да сибыд йӧз.
Дугдывтӧг сералігӧн эг пырысьтӧм-пыр кылӧй аслыспӧлӧс шыяссӧ. Быттьӧкӧ кодкӧ арзӧ. Абу-ӧ пон? Оз, оз вермы лоны. Тані эськӧ миянӧс эз повзьӧдлыны: тайӧ тыдалӧ и югыд ситеч занавеса ӧшиньяс, и пӧлыньтчӧм кильчӧдорса дзоляник клумба серти.
Мый нӧ кылӧ? Пуксьылӧм чӧв-лӧньын кодкӧ скӧрысь равӧстіс. Эг-ӧ ми сійӧс дӧзмӧдӧй? Сарайын кодкӧ чашйис ӧдзӧссӧ.
— Тайӧ жӧ ош! — чашкӧдӧм синмӧн шӧпкӧдіс Алинка. — Ме тӧда. Миян сиктын Паша дядь коркӧ ошпиӧс видзліс, кытчӧдз зоопаркӧ эз нуны.
Кытысь тані ошкыс, мыйла? Но мӧвпавны вӧлі некор! Кокным ракета моз нӧбӧдліс миянӧс кытчӧкӧ. Но эз ылӧ. Ми локтім бӧр. Вывті окота аддзывны збыльнӧй ошсӧ. Сійӧ ӧд миянӧс оз вӧрзьӧд?
Вӧлӧмкӧ, ӧти баб дорӧ вӧзйысьӧма овны дрессируйтысь. Гостиницаяс миян ичӧт карын некор эз вӧвлыны, со и быд волысь корсьліс оланінсӧ ачыс. Цирклысь труппасӧ меститӧмаӧсь завод общежитиеӧ. А ошсӧ кытчӧ воштан? Со кӧзяиныслы ковмӧма кар помӧ овмӧдчыны. А йӧзыслы радыс! Дрессируйтысьыс ӧд циркӧдзыс мунліс ошкыскӧд подӧн. Ми, ныв чукӧр, бӧрыннас тшӧкыда колльӧдлім найӧс. И Груша бабкӧд, код дорын патеруйтісны гӧсьтъясыс, мӧдім лӧсявны. Пашкыр гӧна ош дорӧ волывлім сгущёнка банкаясӧн. А Груша баб юктӧдіс миянӧс чайӧн да вердіс мамыслӧн важ рецепт серти пӧжалӧм юмов шаньгаӧн.
Ош сёйис тадзи: шамыртас жӧч банкасӧ кыкнан лапанас, чатӧртчас да ӧдйӧ чурснитас. Но сылы тайӧ оз тырмы. Ош видлалас куш дозсӧ, бергӧдлас кусыня ёсь гыжъя вына лапаясас, лёкысь тракйыштас да кутас кыйкъявны розьяс пырыс пыдӧсас, быттьӧ мазі позйӧ, а сэсся скӧра эрӧктас да шыбитас муӧ. Корсюрӧ ми чайтім, Микайлӧ ёсь гыжнас открывалкаӧн моз кокниа нетшыштас кушмӧм дозлысь вевтсӧ. Но пемӧсыд мудер на вӧлӧма: довкйӧдлыштас юрнас да йӧктӧ-виччысьӧ выль кансер банка. Мыйта чӧскыдсӧ ми сылы ваялім — позис эськӧ дзонь улич вердны. Но мед — татшӧмтор вылӧ абу жаль.
А ошкыс, кӧнкӧ, олӧм чӧжыс казьтыліс карнымӧс да сылысь олысьяссӧ, кодъяс оз сёйны ма кодь сгущёнкасӧ, а зептас кыскалӧны.
