СОРСА КУРӦГЪЯС

Нина баб лӧсьӧдіс чипанъясӧс. Вои нылуккӧд сиктӧ накӧд тӧдмасьны. Ог куш киӧн локтӧй, град вылысь ёгсӧ нуам. Уськӧдчисны курӧгъяс, бӧрйӧны чӧскыдджыксӧ. А ӧти кутіс кокавны нывлӧн туплиысь гӧрд пражасӧ. Быд боксянь кокаліс, сэсся кокӧдыс тотшнитіс да довкӧса муніс мукӧдыс дорӧ. Нылукӧй видліс сійӧс шылькнитны, но мӧдыслы эз кажитчы, нетшыштчис ки увсьыс да звирк чеччыштіс. Абу ӧд кань, сылы мӧд пӧлӧс мелілун колӧ.

— А кутшӧм? — юалім баблысь.

— А ті найӧс град йӧрӧ лэдзӧй, сэки тӧдмаланныд.

Пажын бӧрын ми мунім град весавны и восьтім курӧг позсӧ. Чипанъясыд радысла чеччалӧны, ӧта-мӧднысӧ йӧткалӧны. Сэтшӧм налы окота вӧля вылад! Первойсӧ миян дорын и гартласисны, ас ногныс мыйкӧ котсісны. Аттьӧалісны, кӧнкӧ. Орччӧн петук гоньялӧ-ветлӧдлӧ. Тшӧтш ас ногыс тюргӧ.

Мыйкӧдыра мысти (быдӧн миян пиысь ноксьӧ аслас уджӧн) видзӧдам, а чипанъясыд абуӧсь. Сӧмын на луасисны орчча град вылас, салат кор кокалісны, сӧмын на гажаа куштісны ёгсӧ да яблоня гӧгӧр кытшлалісны, и — некод абу. Котсӧмныс кӧнкӧ ылын кылыштӧ.

Чукӧртім ми найӧс бӧрыннас дзонь час. Град йӧрысь курӧгъясыд картупель му дорӧ вуджӧмаӧсь да партизанъяс моз кор улас дзебсьӧмаӧсь. А куимӧс, медся вильышъяссӧ да сюсьяссӧ, суседъяс дорысь аддзим. Гындысьыштӧмаӧсь! Валя баблысь пуктӧм кушман градсӧ нымӧн ставнас абу мудйӧмаӧсь. А кыдзи нӧ нидзувсӧ он корсь, муыс кӧ небыд?! Ковмис меным нывкӧд суседлысь градсӧ выль пӧв лӧсьӧдны, гӧрны да кӧдзны.

Пуксим ми рытнас пажнайтны, норасям:

— Тайӧ чипанъясыслы колӧ оз мелілун, а бур чом.

Нина баб сералӧ миян вылын:

— Но и кӧзяйкаяс! Курӧгъясӧс онӧ вермӧй кутны. Бур кӧзяйка дорысь оз эськӧ пышйывны да!

Сідз и эм, Нина баб дорысь сорса курӧгъясыд кок вомлӧс оз кольччыны, вывті ёна радейтӧны да. Найӧс некод сэсся сэтшӧм чӧскыдасӧ оз верд. Нина баб и медся бур шыдӧссӧ, и турун сорассӧ пуктас, и кольк кышсӧ тояс. Быд лун чукӧртам колькъяссӧ да пызан вылӧ тэчам. Волӧй миян дорӧ, чӧсмӧдлам, Нина баблы абу жаль. Некодлӧн татшӧм бур колькйыс абу.