ТӦЖДЫСЬЫСЬ МАМ

Ӧтчыд ме, верӧсӧй, кык нылӧй да пиӧй петім туйӧ. Мунам важиник таргысь «москвичӧн» ылі сиктӧ рӧдняӧс видлыны. На дорӧ некор на эг ветлӧй. Виччысьтӧг крут чукыль сайын туйнымӧс потшис сьӧд чутӧсь мӧс. Сійӧ танвидзис туй пӧперег, миян дорӧ бокнас бергӧдчӧма да. Мӧс чургӧдіс парсӧ да кузя бакӧстіс енэжлань чатӧртчӧмӧн. Кытшовтны сійӧс некыдз, туй бокыс кыръя. Мый вӧчны? Дыр-ӧ кежлӧ ми татчӧ сибдім? Тайӧс местасьыс он вешты и печенньӧӧн он ылӧдлы. Шогӧ усим. Мӧскыс ӧд сюра! Мый на сылы юрас воас?! Неылын рудӧбасисны пӧлыньтчӧм керка вевтъяс. А туй пӧлӧн шыльквидзисны сибырса ыбъяс. Синмыд вераліс уна пӧлӧс дзоридз-турунысь. Налысь став рӧмсӧ вермас петкӧдлыны сӧмын енбиа художник.

Мӧскыд нӧшта тутӧстіс «му-у». Сійӧ мыйдыракӧ виччысис, сэсся гӧгӧрвоис, мый ми сылы нинӧм лёксӧ ог вӧчӧй, бергӧдіс юрсӧ бӧрлань да кутіс довкйӧдлыны, быттьӧ кодлыкӧ висьталіс, ставыс пӧ бур. Тайӧ жӧ здукас туй вылӧ быйкнитіс чож кукань. Мамыс кодь жӧ чутӧсь. Сійӧ видзӧдліс миянлань былькъя вильыш синнас, лэдзыштіс юрсӧ да летйӧдлыштіс. Кӧнкӧ, «аттьӧ» висьталіс. Сувтім тай да лэдзим тэрмасьтӧг вуджны туйсӧ.

А мӧскыс миянлы «аттьӧтӧ» эз шу. Весиг эз бергӧдчыв. Мӧдарӧ, ылыстчысь вӧраснас да легысь бӧжнас быттьӧ кӧсйис висьтавны миянлы, невӧля пӧ таті тюръявны. Сійӧ ӧд мам, позьӧ гӧгӧрвоны. Кымынысь куканьсӧ ӧтарӧ-мӧдарӧ новлӧдлӧ пажнайтны веж турунӧн. Бур, тані этша машина журъялӧ.

А ми сэксянь видзчысьӧмӧн ветлӧдлам сиктса туйӧдыд. Зырӧдас кӧ нӧ кутшӧмкӧ пемӧс?