СЮСЬ ВЕЛӦДЧЫСЬ
Дзолядырйи миян вӧлі читкыль гӧна болонка. Сійӧ радейтіс дурны да ворсны миянкӧд. Ӧтчыд Сергей воклы телепит лои велӧдны кутюсӧ. Бать-мамным пыр и ышӧдісны «велӧдысьӧс» да козьналісны небӧг: кыдзи бура тренируйтны нёль кока ёртӧс.
Вокӧй ылаліс тайӧ небӧгнас да кисьыс эз и лэдзлы. Первойсӧ Каштанка бугжылясис шаркӧдчысь коръя мича чача вылӧ да сюся кывзіс ичӧт кӧзяинсӧ. А сэсся дӧзмӧмӧн пондыліс лявтны, эз гӧгӧрво, мый сысянь виччысьӧны да. Сылы окота вӧлі ризъявны, чеччавны, гажӧдчыны. А тшӧктӧмъяссӧ вӧчны тӧлкыс абу. Мый тайӧ зырымбеддьыс кӧсйӧ? Юр вылас сэтшӧм жӧ дзугсьӧм читкыльяс, кыдзи и аслас. Но и мый? Кыдз сійӧс он увт? Аслыс мӧй абу окота котралыштны?!
— Оз позь, — шуӧ Сергей да зымгӧ кокнас.
— Тяв, — легнитӧ бӧжнас Каштанка да азыма нюлӧ ыджыд-ыджыд тасьті.
— Пукав, места!
— Да виччысьлы тэ, кузь кока, — кылӧ пон эргӧмын. — Ачыд, небось, сёйин-а.
— Куйлы, места, — водзӧ стрӧжитӧ велӧдысь.
— Тяв, мый бурысь? Ачыд туплясь!
— Каштанка, орччӧн, орччӧн!
Кушмӧм тасьтісӧ зіль велӧдчысь гири-люки тюрӧдӧ Сергейлань.
— Видзӧд, ме важӧн ставсӧ сёйи, нӧшта вай, ув-ув!
Вок нимкодьпырысь шыльӧдӧ радейтана болонкасӧ. Ньӧжйӧ кыскӧ зепсьыс сакартор. Кутю заводитӧ нювны бусӧссьӧм рафинадсӧ, а кудриа юр вылас сьӧкыд изъяс моз бара нин киссьӧны выль командаяс.
— Чеччышт, чеччышт! — горзӧ вокӧй да тшӧктӧ жугыльмӧм понпилы лэбыштны бедь вомӧн джуджыд будка вылӧ.
— Ув-ув, сылӧн юрыс уджалӧ? — бергӧдчӧ ме дорӧ шӧйӧвошӧм синма Каштанка, ыштӧкӧ отсавны корӧ либӧ дорйыны.
— Чеччышт, чеччышт, — шыася ме да тшӧтш мӧда ворсны.
Да, кыкыдкӧд понпилы сьӧкыд лоӧ вермасьны. Но вокӧй менӧ вӧтлӧ, командирыс пӧ век ӧти!
— Вай! Вай!
И георгинсӧ бура пыкӧм бедь лэбӧ боквыв. Дзоридзлӧн гӧрдовлӧз юрыс усьӧ, быттьӧ кодкӧ ытшкыштіс. Мый нӧ тайӧ? Кутю зырӧ вокӧс да эргӧмӧн уськӧдчӧ коньӧр чвет вылӧ, тшапкысьӧ пиньнас и дыркодь пыркӧдӧ, бара пӧ ылӧдлінныд.
— Ті мый меным, ув-ув, тувйыштінныд?
Болонка сьӧласьӧ, анас и пиняс ляскысьӧмаӧсь дзоридз сыръясыс да. Ми серамсорӧн ӧтлаын горӧдам:
— Бергӧдчы, Каштанка, бергӧдчы!
Тайӧ тшӧктӧмсӧ сійӧ дзик нин вӧчас. Понпи кымыныськӧ бергӧдчӧ ас гӧгӧрыс да шняпкысьӧ-усьӧ. Сырйӧн баситчӧм нырвомсӧ пуктӧ лапаяс вылас да синбӧжалӧ миянӧс.
— Артмис, артмис! — нимкодясьӧ вокӧй да бара нин тшӧктӧ: — Ме дінӧ, ме дінӧ!
— Ув-ув, дышӧдінныд... рав... — велӧдчысь заводитӧ скӧра увтчыны и виччысьтӧг кватитӧ мастерсӧ гачӧдыс. Тадзи найӧ и котӧртӧны керка дорӧдз. Сэсся кавгысь тупыльӧн гажаа турбылясьӧны турун кузя.
Велӧдчӧм кыссис некымын лун. Каштанка водзсасис, кыдзи кужис. А стӧча да долыдпырысь ӧти тшӧктӧм и вӧчис: «Гӧлӧс!»
Кутю велӧдан небӧгыс ӧтчыд кытчӧкӧ саймовтчис, и ми некыдз эг вермӧй сійӧс аддзыны. Каштанка ризъяліс йӧрӧд, и велӧдчытӧмлуныс сылы ньӧти эз мешайт. Сэсся понпи и ачыс кытчӧкӧ вошис. Ужын бӧрын ми петім йӧрӧ да кылім будкаысь лӧниника эргӧм. Кыйкнитлім сэтчӧ и зэв ёна жугыльмим. Тренировкалӧн пӧльза йылысь небӧг вӧлі чашйӧма лестукӧдз. А кудриа болонкалӧн долыд синмыс ӧдва тыдаліс бонзьӧм бумага чукӧрын. Енбиа велӧдчысьлӧн сьӧд нырыс ислаліс сӧзлалӧм строкаясті. Понпи чиктылӧмӧн лыддис бӧръя лист боксӧ.
— Ув, бур небӧг. Дукыс чӧскыдтӧм, но кутшӧм тешкодь серпасъяс... ув...
— Каштанка, Каштанка, — гажтӧмпырысь нюжӧдіс вокӧй.
Тадзи Каштанка косӧдіс аслыс майбыр челядьдырсӧ, а Сергей век кежлӧ дугӧдчис велӧдан уджысь.
