ЯНСАЛӦМ

Тэсянь меным нинӧм оз ков... Ме вунӧді тэнсьыд гӧлӧстӧ, чужӧмтӧ, ог казьтывлы паръястӧ, кывъястӧ... Ставыс. Бырӧм сьӧлӧмкылӧмтӧ он нин косӧд.

Кутшӧма ме тэрмаси тэ дорӧ! Сӧмын эськӧ аддзывны тэнсьыд синъястӧ, мелі видзӧдластӧ, — кагалӧн кодь сӧстӧмӧс да мичаӧс. Сӧмын эськӧ аддзывны нюмтӧ. Тэнад нюмыд... Быттьӧ зэр бӧрын кымӧръяс сайысь мыччасьысь шонді. Шоныд-шоныд, югыд-югыд, матысса да радейтана.

— Ме муна, — заводитін тэ. — Эн дӧзмы, ми некор ог лоӧй ӧтлаын.

Тайӧ кывъясыс ёсь пуртӧн моз кырыштісны сьӧлӧмӧс да колисны личлэдзлытӧм дой. Лэпті юрӧс да видзӧдлі синъясад. Мый ме аддзи?! Ок, тайӧ абу тэнад, абу тэнад синъясыд! Кодлӧн нӧ, сідзкӧ?

— Некор? — юалі ме.

— Некор.

Вешті синъясӧс, бергӧдчи да муні. Ме ог ков. Сэтшӧма ӧд тэнӧ радейті! Тэныд оз ков тайӧ муслуныс. Тӧдін кӧ эськӧ: ме олі тайӧ муслуннас. Олі! Тюрӧбтіс синваӧй, сійӧс он сувтӧд. Мед киссьӧ, мед! Гашкӧ, тайӧ курыд синваыскӧд сьӧлӧмысь вошас тэкӧд йитчӧм став лёкыс.

Муна и нинӧм ог аддзы ас гӧгӧрысь, шондіыс дзебсис, пемыд, кӧдзыд. Паныд локтӧны-котӧртӧны йӧз, быдӧнлӧн аслас удж, аслас олӧм, аслас гажтӧм-шог. Некод оз тӧд, кутшӧм мӧвпъяс тайӧ кадас пуӧны юрам, кутшӧм кылӧмъяс венласьӧны. Ме ог ков, ог ков...

Олӧмыс ӧд эз сувт. Аски тадзи жӧ петас шонді, лоӧ югыд да шоныд, эска, оз сӧмын ме гӧгӧр, но и ковтӧм муслунӧн тырӧм сьӧлӧмын.