БУР ВӦЧЫСЬЯС

Ӧтчыд чойкӧд петім ывлаӧ да ӧшинь улысь казялім Муркаӧс — сьӧд чута еджыд каньнымӧс. Сійӧ зэв нимкодьпырысь мыйӧнкӧ ворсіс, весиг эз и казяв миянӧс. Матыстчим, видзӧдам — шырпи! Чойӧ шуӧ: «Вай мездам, зэв на дзоля да». Шуӧма — вӧчӧма. Ме куті каньӧс, а чой мӧдіс калькӧдны сылысь ёсь пиньяса вомсӧ, мед лэдзас кыйӧмторсӧ. Сэсся шырписӧ йӧртім банкаӧ. Каньным чуймӧмпырысь видзӧдіс миян вылӧ, нявзӧмӧн вӧтлысис: мыйла пӧ мырддинныд кыйдӧсӧс. Асьныд пӧ кыйӧй, колӧ кӧ. Ме пыралі гортӧ няньла, а чой кыськӧ аддзӧма сакар тор да сійӧс шырпилӧн выль оланінас чӧвтіс — мед пӧ гуджгӧ.

Шырпи тяпкӧдчис-сёйис, ми мӧвпалім, лэдзны-ӧ сійӧс вӧля вылӧ. Сэсся лэдзим жӧ. Гожся кухня улӧ ӧдйӧ и тювӧдіс-пырис.

Мый нӧ йӧйясыдлы шуан, ичӧтӧсь на вӧлім. Чайтім сэки, мый шырыд быдмас да оз вунӧд миянлысь бур вӧчӧмнымӧс, оз кут сёян гусявлыны...

Тайӧ «бур вӧчӧмыс» дыр на вӧлі миян, кык чой костын, гусяторйӧн. А коркӧ висьтасим воклы, да дыр жӧ и сералім ӧтвылысь.