АТТЬӦ СӦВЕТ ВЛАСЬТЛЫ!

Таво тӧвнас ме ӧтчыд узи Додзса поп ордын. Сёрни костын ми сыкӧд сёрни вылӧ воим попъяс йылысь. Ме сылы висьталі, мися, неважӧн аддзӧмаӧсь Улляна манастырса юралысьлысь (игуменлысь) нёльсё шайт зарниӧн, сэсся юалі, кыдзи сійӧ думайтӧ, кытысь сы мында деньгаыс лои сылы? Ме думысь, мися, сійӧ манастыр казнасьыс гусяліс... Попыд кӧсйис-кӧсйис дай шуис: «Тэ тай нинӧм на он тӧд! Быд манастырын, кӧть босьтам Улляна, юралысьлӧн доходыс вӧлі быд попысь и аркирейысь унджык. Сылы, сійӧ лов вылӧ, ме чайта, вӧлі воӧ важ пӧраӧ доходыс сюрс дас кымын, оз кӧ унджык»...

Ме быдӧн чуйми — повзи. Со кутшӧм вӧлӧмаӧсь «святӧй пуясыд!» Весиг оз шуны — «енмыд пӧ милӧсьта зэв» — милӧсьта вӧлӧма, да сӧмын ӧтар бокыс.

Гӧль уджалысь вир синваӧн чукӧртӧ-нажӧвитӧ грӧшъяс, медым эськӧ ачыс семьяыскӧд тшыг оз кувны, а сійӧ — «ен пи», «енлы кӧсйысьӧм морт», пи ни ныв, гӧтыр ни котыр, олӧ дась сёян-юан, вина-ырӧш вылын, босьтӧ дас сюрсӧн во!

Ми чӧскыдджыка сёйны-юны эгӧ убӧлитлӧй, пыр вӧлі вичмӧдам «енлы». Сэсся миян жертва вылын вӧлі ислалӧны манакъяс, игуменъяс, аркирейяс, попъяс — став омӧль йӧзыс, дась нянь сёйысьяс!

Гырысь школаяс миянлы вӧліны тупкысаӧсь, сар-батюшкояс вичко-кабакысь кындзи нинӧм эз сетлыны, сӧмын йӧймӧдлісны да повзьӧдлісны ловъя дырйи тюрмаӧн, кулӧм бӧрын — «адӧн».

Ӧні Сӧвет власьт манастыръяс тупкис, манакъяс эз кутны вежӧртӧм йӧзлысь медбӧръя грӧшъяссӧ ылӧдлыны.

Манастыръяс тупкӧмысь Сӧвет власьтлы ставӧн шуам: аттьӧ! Вичкояс кӧ тупкас, мый вермӧмысь горӧдам: кык вевся аттьӧ!