МЫЙ КӦСЙӦ ТӦДНЫ КОМИ КРЕСТЬЯНИН ЕН ВЕРА ЙЫЛЫСЬ

Колян вӧскресенньӧӧ Тентюковскӧй школаын ме вӧчи доклад: «Кыдзи артмис ен вера». Висьталі комиӧн. Йӧзыс кывзісны зэв бура. Бӧрвылас кутісны юасьны со мый йылысь:

«Коді нӧ эськӧ кыӧ вӧвъясыслысь бӧжъяссӧ да бурысьяссӧ? Мыйла нӧ эськӧ „дедыс“ личкывлӧ? Ті шуанныд: ен пӧ абу. Эм ен, эм и дявӧл».

Таво тулысын ме вӧлі Пуштӧсын, сэні сідзжӧ менсьым юасисны со мыйяс:

— Мыйла нӧ эськӧ эмӧсь тшыкӧдчысьясыс, шева сеталысьясыс? Кытысь нӧ эськӧ сійӧ ставыс, бурыс да лёкыс? Миян ногӧн кӧ пӧ, енсянь да чӧртсянь!

Со мый кӧсйӧны тӧдны коми тьӧткаяс да дядьӧяс, со мый вӧсна миян коми йӧз медся веритӧны енлы да чӧртлы. Та вӧсна и колӧ миянлы сёрнитны коми крестьянинкӧд, та йылысь жӧ колӧ гижны газетӧ, та вӧсна колӧ лэдзны унджык книгаяс.

Коми велӧдчӧм йӧз, гижӧй да висьталӧй мый тшӧктӧны, юалӧны миян коми пемыд войтырыс!

Ёгор Миш.