ШУР-ШАР
Кыдз пу йӧгысь лэчыд пуртӧн
Батьӧ вундіс мича дар,
Сэсся сюмӧд торйысь вӧчис
Ворсны миянлы шур-шар.
Важӧн лавкаясад челядьыдлы ворсанторъясыд эз вӧвны. Ӧні ӧд быд пӧлӧс шур-шарыс и «дудукаыс» (кыдз челядь шуӧны), машинаыс и тракторыс, гудӧкыс и аканьыс эм, а сэк эз вӧвны. Челядьыслы батьясыс да мамъясыс асьныс вӧчлісны быдпӧлӧс чачасӧ да ворсанторъяссӧ. Тадзи жӧ и «шур-шарыд» артмис.
Дзоляник чоя-вокалӧн, Ӧксиньлӧн да Закарлӧн, батьыс водз асывнас на ветлӧма мӧс видз давйӧ сюмӧд кульны. Мукӧдлаас эськӧ эмӧсь жӧ кыдзьясыс, но мӧс видз дав бокас найӧ мичаӧсь, веськыдӧсь да буретш колана кызтаӧсь. А батьыс налӧн зэв киподтуя морт: вӧчалӧ и туисъястӧ, и чуманъястӧ, и пестеръястӧ. Сэтшӧмӧс вӧчас, мый акнитан. Да и мыйсӧ сӧмын оз куж вӧчны муса батьныс Ӧксиньлӧн да Закарлӧн!
Ыджыд сюмӧд нӧбйӧн батьыс пырис керкаас да пуктіс сійӧс джоджӧ.
Чышкыштіс пӧсьсӧ да вештыштіс сюмӧд нӧбсӧ аслас пельӧслань. Сэні сылӧн быд пӧлӧс струмент-вӧчасянторйыс ӧшалӧ-куйлӧ аслас местаын. Стенын летчан вуж, биток, вурунраз, кий (ӧшӧдӧма кӧв вылӧ), шыран да нӧшта мыйсюрӧ колана посни кӧлуйыс. Лабич улын ящикъясын балаяс, тюрикъяс, мукӧд гындысян кӧлуйыс. Сэні жӧ, мӧд ящикын, пуа кӧлуй вӧчан струмент.
Чӧскыд кӧвдумъясӧн пӧсь тшай юӧм бӧрын батьыс босьтчис вӧчавны дзоляник кӧлачуман ичӧт нылукыслы, Ӧксиньыслы. «На, — шуӧ, — ӧкты озтӧ да ӧмидзтӧ.» Ӧксинь босьтіс чумансӧ киас, любӧысла кывсӧ мыччӧмӧн видзӧдліс гӧгӧрбок да малалыштіс сійӧс, быттьӧ ловъяӧс. Чужӧмас и быдсӧн зыралыштіс. Сэсся вугйӧдыс босьтіс да джоджӧд йӧктігмоз ветлӧдлыны-сьывны босьтчис.
Закар вӧлі чӧскыд да рӧшкыд сукарӧн тшай юӧ. Видзӧдіс-видзӧдіс да шуис: «На, Ӧксинь, сукарсӧ кӧть новлӧдлышт чуманад, мый нӧ куш чуманнад йӧктан?» Пуктіс Ӧксиньлы чуманас куим-ӧ-нёль сукар тор. Ӧксинь заводитіс летйӧдлыны чумансӧ ӧтарӧ-мӧдарӧ и — дивӧ, чуманыс кутіс сьывны: шур-шар, шур-шар... И Ӧксинь тшӧтш кутіс сьывны: «Шур-шар, шур-шар...»
— Со тэныд и гудӧк, — сералӧ Закар.
Ӧксинь крукасис джодждӧраӧ да усис. Чумансӧ кисьыс эз лэдз, а сукарыд гузьгысис-киссис джоджӧ. Ӧксинь бӧрддзис.
— Но, но, эн лимзав, шань, — бурдӧдіс нывсӧ батьыс. Син пӧвсӧ читкыртӧмӧн мӧвпалыштіс, нюммуніс да шуис:
— Вай, нылук, пуксьыштлы. Ме тэныд, нолтӧ, вӧча сэтшӧм чуман, мед сэсся кӧть и усян — нинӧм оз киссьы сэтысь, да пыр кутас сьывны чуманыд.
И вӧчис нылукыслы мича зарни рӧма сюмӧдысь лӧсьыд ворсантор «шур-шар».
И ӧні на зэв радейтӧны ворсны челядь татшӧм ворсанторнас, шур-шарнас.
