ВОДЗСАСЬӦМ

«Петім кӧ, петім гӧрнысӧ,
Гӧрам кӧ, гӧрам вӧрӧна вӧлӧн,
Кӧдзам кӧ, кӧдзам веськыд кырымӧн...»
Коми йӧзкостса сьыланкыв.

Кор дзикӧдз гӧрсис ректӧм тыла,
Кор потшсис выльӧн гӧрӧм муыс,
Зэв кокни лоис сьӧлӧм вылын,
— Вот регыд вунда! — аслым шуи.
	Но локті няньла вӧрса йӧрӧ,
	А сэні сярвидзӧ том лежнӧг:
	Ӧд абу кокни парма шӧрад
	Нэмчӧжся этшсӧ мулысь вежны.
Эз тыдав няньлӧн гежӧд шепыс
Гӧрд лежнӧгйылӧн ойдӧм діын...
Тадз вӧрыс ассьыс вынсӧ дзебис
Да менсьым тӧдмаліс на эбӧс —
Сё ем, и ӧти кӧйдыс киын.