ӦНТӦН АННА

Ӧнтӧн Анна мӧскысь лэдзчысис:
Ыджыдкодь нин лоис арлыдыс,
Оз нин вермы турун пуктыны,
Дзикӧдз бырис сылӧн эбӧсыс.

Оз и отсав дона верӧсыс —
Гоз-мӧд во нин мӧдаръюгыдын.
Нывъяс-пиян оз жӧ отсавны,
Вель нин важӧн гортысь мунлісны.

Йӧвсӧ-нӧксӧ кутас ньӧбавны,
Ставыс эм тай ӧні лавкаын.
Пенсияыс кӧть и дзоляник,
Мыйкӧ-мыйкӧ да век шедыштӧ.

Мӧстӧгыд, дерт, оз ло куйӧдыд,
Кодлыськӧ да ковмас корыштны.
Сытӧг нинӧм оз во град вылын,
Окота на мунас ноксьыштны.

Ок и жаль жӧ вӧлі вузавны,
Енмыс, кӧнкӧ, оз и прӧститлы.
Зэв ӧд йӧла вӧлі Сюрукыс,
Дзик ӧд морт моз ставсӧ вежӧртіс.

Сійӧ кӧмӧдіс и пасьтӧдіс,
Сійӧ ӧд и вердіс-юкталіс.
Кытчӧкӧ тай пыр и гургисны,
Водзӧ лысьтасны ли сёясны.

Ӧнтӧн Анна мӧскысь лэдзчысис,
Лун-лун бӧрдӧ гырысь синваӧн.