ВОРОБЕЙ ВОРОБЕЙӦВИЧ ЙЫЛЫСЬ ДА ЙӦРШ ЙӦРШӦВИЧ ЙЫЛЫСЬ

Воробей Воробейӧвич да Йӧрш Йӧршӧвич бур тӧдсаяс вӧвліны. Локтас вӧлі Воробей Воробейӧвич ю бердӧ, горӧдас: „Видза, вокӧ! Кутшӧма нин олан?“

— Мыйкӧ тай ола-а. Лун-вой коллям, — шуас вӧлі сылы воча Йӧрш Йӧршӧвич. — Пырав ме ордӧ гӧститны. Зэв ӧд тані джуджыдінъясад лӧсьыд. Ваыс со лӧнь, туруныд пӧттӧдз, кутшӧм колӧ. Лягуша пӧкйӧн гӧститӧда, нидзувъясӧн, ва гагъясӧн...

— Аттьӧ, вокӧ! Пырала кӧть эськӧ да, васьыс ӧд ме зэв ёна пола. Лок бурджык эстчӧ, ме ордӧ мунам, керка вевт вылас. Быдсяма вотӧснас тэнӧ верда, — керка гӧгӧрыс ыджыд сад, няньтор корся, зӧр, сакар, ловъя номйӧс вая. Тэд ӧд кӧнкӧ сакарыд ёна муса?

— Кутшӧм нӧ сійӧ сакарыс?

— Еджыд. Дзик лым кодь.

— Галя из кодь?

— Сэтшӧм, сэтшӧм. Сӧмын вывті юмов. Тіянлысь ӧд галя изсӧ он вермы сёйныд, чорыд да, сакарыд вомад сылӧ. Лок ӧдйӧ лэбзям мекӧд.

— Сідз нин лоӧ. Ог ӧд ме куж лэбавныс. Пӧда, ва пытшсьыс кӧ пета, лолӧй тырӧ. Пыр лок ваас, ветлӧдлам ӧтлаын, гуляйтыштам. Быдлаті тэд петкӧдла.

Воробей Вӧробейӧвич эськӧ сюйлас жӧ кокъяссӧ ваас да, оз лысьт пырныс пыдӧсӧ: вӧян пӧ.