КОЙМӦД СВАДЬБА
Тӧдмасьӧй Володякӧд. Веськыда шуа: онӧ мӧдӧй каитчыны. Торйӧн тшӧкта нывъяслы. Дзоридз кодь зон, кӧрт тув кодь зумыд да веськыд. А варов сэтшӧм, спасенье некутшӧм абу.
А кыдзи ворсӧ! Петас рытнас аслас баянӧн, дзажӧбтас да мӧдас кисьтны! Эк! Сьӧлӧмыд чеччалӧ берегӧ шыбитӧм чери моз, он тӧд, мый и вӧчны: шлапкыны-ӧ кепкатӧ муӧ да заводитны крӧшитны «русскӧй», али синъястӧ енэжӧ лэптӧмӧн лӧвтны мыйкӧ сьӧлӧм кырлӧдланаӧс.
Чуньясыс Володялӧн вӧрӧны кыв сертиыс на тэрыбджыка. Оз ворс, а мавтӧ сьӧлӧмтӧ шоныд выйӧн. Вунӧдлан весиг, мый Володюшка кыкысь нин гӧтрасьліс да ӧні баян шыяс отсӧгӧн зільӧ пырны сьӧлӧмас коймӧдлы.
Нывъяс, дерт, ӧтдортчыштӧны Володяысь, но сійӧ оз гажтӧмав. Сюрасны на сылы нывъясыд, унаӧн сы сайӧ окотапырысь мунасны. Гашкӧ, он эскӧй? А со Володя шуӧ: «Гӧтрася арнас, ола сыкӧд, кытчӧдз оз кут дзугсьыны этійӧ... э-э... пропорциональностьыс».
Кодлы кутшӧм делӧ? Вӧтлас и ставыс, абу ӧд гижсьӧмаӧсь. Мыйла вӧтлас, кӧсъянныд юавны? Оз вермы Володя челядь вылӧ видзӧдны. Рузумъяс сэні, авзӧм, горзӧм...
Босьтам кӧть Надяӧс, Володялысь мӧд гӧтырсӧ. Раминик да небыд сьӧлӧма вӧлі. Карӧй синъясыс видзӧдісны шоныда да меліа. Володялӧн и думыс эз вӧв торйӧдчыны. А воис кад, и ставыс дзугсис. Кыдзи Володя ыстіс сійӧс ветлыны больничаӧ, эз артмы. Кӧсйӧ лоны Надя мамӧн, и ставыс. Но, кӧсйӧ кӧ, и — мед олас ӧтнас! Быдтӧ ӧні кӧнкӧ нылӧс, ар кык, колӧ лоны, эм нин. Оляӧн, буракӧ, шуӧны. Но и чӧрт накӧд! Володя шуӧ: «Ме аслам баянӧн корся на бурджык гӧтырӧс. Менам, шуӧ, олӧмыс водзын на, и гӧтыръясыс тожӧ...».
Бӧръя кадӧ том йӧз казялісны: Володя частӧ кутіс вошласьны орчча сиктӧ. Дерт, весьшӧрӧ оз кут келавны ӧтарӧ-мӧдарӧ жӧник морт, буракӧ, мыйкӧ дэбӧдіс. И збыльысь, арнас Володя вайӧдіс выль невестаӧс. Том зонъяс сӧмын акнитісны, сэтшӧм вӧлі нылыс мича.
Радысла кок увсьыс мусӧ кывтӧг Володя петук моз тшапа нуӧдіс нылӧс сикт кузя. Шуліс али эз, мый вайӧдас гӧтырӧс? И со любуйтчӧй да завидьтӧй.
Володя грымӧбтіс бур свадьба. Йӧз гажӧдчисны ныр выланыс усьтӧдз.
Гаж нюжаліс сёр войӧдз. Володя ачыс йӧктіс каблукъяс лэбзьытӧдз. Шуйга сапӧгсьыс весиг пӧтшваыс поті. Йӧктіс пӧсявтӧдзыс и невеста да ӧвтчигтыр петіс ывлаӧ, буракӧ, ыркӧдчыштны. Шуда Володя пельӧдзыс нюмъялігтыр вӧтчис сы бӧрся кильчӧ вылӧ и... шармисны коньӧрлӧн синъясыс, ӧти здукӧн косьмис вомыс.
Оля пуксьӧма дзоридзьясӧн да лентаясӧн мичмӧдӧм тарантас вылӧ да нюмъялігтыр ӧвтӧ Володялы чышъяннас.
— Эй, жӧник! — горӧдіс кодкӧ тарантас вывсянь. — Аддзысьлытӧдз!
— Бура коллявны первой войтӧ!
Зонъяс ёся шутёвтісны, чажӧбтыны гудӧкӧн, и вӧвъяс лэбзисны пемыдас.
Едждӧдӧм Володя шыбитчыліс ӧтарӧ-мӧдарӧ, эз тӧд, мый вӧчны. Эз кӧсйы веритны, мый сы вылын сідзи сералісны. Прӧйдитіс тӧв. Ывла вылын дзоридзаліс тулыс. Но некӧн эз кывны Володя баянлӧн кыпыд шыясыс. Чӧв лои Володя. Зумыш. Пыдӧдз йиджис сьӧлӧмас орчча сиктса том йӧзлӧн шуткаыс.
Пукаліс Володя берег дорын, видзӧдіс гудыр ю вылӧ да думайтіс. Берег дорын еджыд платьеа ичӧтик нывка ӧктіс банкаӧ посни изъяс. Володя думыштіс, мый сылӧн да Надялӧн ныв, буракӧ, та ыджда кымын жӧ. Володя сьӧкыда ышловзис да лэптіс синъяссӧ локтысь нывкалы чужӧмас, и... дрӧгнитіс сьӧлӧмыс.
— Оля! — пӧдӧм гӧлӧсӧн шыасис Володя да сувтіс. Нывка юрсӧ неуна пӧлӧстыштӧмӧн карӧй сюсь синъяснас видзӧдіс тӧдтӧм дядьӧ вылӧ.
— Оленька, — Володя матыстчис, малыштіс нывсӧ юрӧдыс да кыліс, кыдзи морӧс пытшкас гӧрддзасис курыд комӧк, кайис горш дінӧдзыс.
