ЭСКЫНЫ АСЛЫД ДА ЧЕЛЯДЬЛЫ

Лина Иововна не сӧмын ачыс уджалӧ став сьӧлӧмсяньыс, но тадзи жӧ уджавны велӧдӧ и велӧдысьясӧс. «Эн жалитӧй кад да вын, — шуӧ сійӧ. — Слаб велӧдчыськӧд колӧ уджавны не сӧмын урокъяс вылын, но и урокъяс бӧрын».

Лина Иововна вӧлі прав. Со босьтам Альбина Филипповнакӧд случай. Локтіс сійӧ витӧд классӧ и кӧть бӧр ысты начальнӧй школаӧ сэтшӧм слаб вӧлі арифметика кузя. Ӧти задача оз вермы решитны.

Велӧдысь некутшӧм надеятӧг ӧвтыштіс кинас: — «Альбинаысь некутшӧм тӧлк оз ло. Мӧдӧд классӧ колӧ пуксьӧдны сійӧс, витӧд классас сылы дзик нинӧм вӧчнысӧ. Ни ӧти задача оз вермы решитны».

— А ті уджалыштӧй сыкӧд. Гашкӧ и тӧлк лоас... Частӧджык кольӧдлӧй урокъяс бӧрын, решайтчыштӧй.

Кыдзкӧ-мыйкӧ Альбинаӧс век жӧ вуджӧдісны квайтӧд классӧ. И вочасӧн учитель кутіс аддзыны, мый урокъяс бӧрын содтӧд уджалӧм збыльысь вайӧ пӧльза. Пыр збойджыка да повтӧмджыка видзӧдіс Альбина задачаяс вылӧ.

— Оз эскыссьы, Лина Иововна, но Альбина кутіс кужны решайтчыны...

— Но вот и бур. Ме зэв рад! — нюмъёвтіс директор. Нимкодь вӧлі и велӧдысьлы кык вося удж эз вош весьшӧрӧ... Сизимӧд классын Альбина лои медбур велӧдчысьяс лыдын!