КӦЛЫСЬ
Тӧдмасьӧй Володякӧд. Веськыда шуа: онӧ кутӧй каитчыны. Торйӧн нин нывъяслы тшӧкта. Кӧрт тув кодь зумыд да веськыд зон. А варов сэтшӧм — спасенье некутшӧм абу.
А кыдзи ворсӧ! Петас рытын аслас баянӧн, дзажӧбтас да мӧдас кисьтны! Эк! Сьӧлӧмыд чеччалӧ берегӧ шыбитӧм чери моз, он тӧд, мый и вӧчны: шлапкыны-ӧ кепкатӧ муӧ да заводитны крӧшитны «русскӧй», али синъястӧ енэжӧ лэптӧмӧн лӧвтны мыйкӧ сьӧлӧм кырлӧдланаӧс.
Чуньясыс Володялӧн вӧрӧны кыв сертиыс на тэрыбджыка. Оз ворс, а мавтӧ сьӧлӧмтӧ шоныд выйӧн. Вунӧдлан весиг, мый Володя кыкысь нин гӧтрасьліс да ӧні баян шыяс отсӧгӧн зільӧ пырны сьӧлӧмас коймӧдлы.
Нывъяс, дерт, ӧтдортчыштӧны зонмысь, но сійӧ оз гажтӧмав. Сюрасны на сылы нывъясыд, унаӧн на сы сайӧ окотапырысь мунасны. Гашкӧ, он эскӧй? А со Володя шуӧ:
— Гӧтрася арнас, ола сыкӧд, кытчӧдз оз кут дзугсьыны этійӧ... э-э... пропорциональностьыс.
Кодлы кутшӧм делӧ? Вӧтлас и ставыс, абу ӧд гижсьӧмаӧсь. Мыйла вӧтлас, кӧсъянныд юавны? Оз вермы мортыс кывзыны посни челядьлысь авзӧм-горзӧмсӧ. Рузумъяс сэні...
Босьтам кӧть Надяӧс, Володялысь мӧд гӧтырсӧ. Раминик да небыд сьӧлӧма сійӧ. Карӧй синъясыс видзӧдӧны шоныда да меліа. Володялӧн и думыс эз вӧв торйӧдчыны сыкӧд. Но воис кад, и ставыс дзугсис. Володя ыстӧ вӧлі гӧтырсӧ ветлыны больничаӧ, но нинӧм эз артмы. Кӧсйӧ лоны Надяыс мамӧн — и ставыс. Но, кӧсйӧ кӧ и — мед олӧ ӧтнас! Быдтӧ, кӧнкӧ, ӧні нывсӧ, ар кык, колӧ лоны, эм нин. Оляӧн, буракӧ, шуӧны. Но и чӧрт накӧд! Володя шуӧ: «Ме аслам баянӧн корся на бурджык гӧтырӧс. Менам олӧмыс водзын на, и гӧтыръясыс — тожӧ...»
Бӧръя кадӧ том йӧз казялісны: Володя частӧ кутіс вошласьны орчча сиктӧ. Дерт, весьшӧрӧ оз кут келавны ӧтарӧ-мӧдарӧ жӧник морт, буракӧ, мыйкӧ дэбӧдіс. И збыльысь, арнас Володя вайӧдіс выль невестаӧс. Том йӧз сӧмын акнитісны, сэтшӧм нылыс вӧлі мича.
Радысла кокъяс увсьыс мусӧ вошталӧмӧн Володя петук моз тшапа нуӧдіс нылӧс сикт кузя. Шуліс али эз, мый вайӧдас выль гӧтырӧс? И со — любуйтчӧй да завидьтӧй!
Володя грымӧбтіс бур свадьба. Йӧз гажӧдчисны ныр выланыс усьтӧдз.
Гаж нюжаліс сёр войӧдз. Володя ачыс йӧктіс каблукъяс лэбзьытӧдз, шуйга сапӧгсьыс весиг пӧтшваыс поті.
Йӧктіс пӧсявтӧдзыс и невеста, да ӧвтчигтырйи петіс ывлаӧ, буракӧ, ыркӧдчыштны. Шуда Володя пельӧдзыс нюмъялігтырйи вӧтчис сы бӧрся кильчӧ вылӧ и... шармисны коньӧрлӧн синъясыс, ӧти здукӧн косьмис вомыс.
Оля пуксьӧма дзоридзьясӧн да лентаясӧн мичмӧдӧм тарантас вылӧ да нюмъялігтырйи ӧвтӧ жӧникыслы чышъяннас.
— Эй, жӧник! — горӧдіс кодкӧ тарантас вывсянь. — Аддзысьлытӧдз!
— Бура коллявны первой войтӧ!
— Ха-ха-ха! О-хо-хо-хо!
Зонъяс ёся шутёвтісны, чажӧбтісны гудӧкӧн, и вӧвъяс лэбзисны пемыдас.
Кельдӧдӧм Володя шыбитчыліс ӧтарӧ-мӧдарӧ, эз тӧд, мый вӧчны. Эз кӧсйы эскыны, мый сы вылын нем жалиттӧг сералісны.
Коли тӧв. Ывла вылын дзоридзаліс тулыс. Но некӧн эз кывны Володя баянлӧн кыпыд шыясыс. Чӧв лои Володя, зумыш. Пыдӧдз, навернӧ, йиджис сьӧлӧмас орчча сиктса том йӧзлӧн чорыдакодь шмонитӧмыс.
Пукаліс Володя берег дорын, видзӧдіс гудыр ю вылӧ да думайтіс. Берег дорын еджыд платтьӧа ичӧтик нывка ӧктіс банкаӧ посни изъяс. Володя думыштіс, мый сылӧн да Надялӧн ныв, буракӧ, та ыджда кымын жӧ.
Володя ышловзис да лэптіс синвидзӧдлассӧ локтысь нывка вылӧ, и дрӧгмуні сьӧлӧмыс.
— Оля! Оленька, — пӧдӧм гӧлӧсӧн шыасис Володя да сувтіс. Нывка юрсӧ пӧлӧстыштӧмӧн сьӧдовгӧрд сюсь синъяснас видзӧдіс тӧдтӧм дядьӧ вылӧ...
