МЕДВОДДЗА ОКЫШТЧӦМ
Выль волы паныда войӧ ми дедкӧд колим кыкӧн. Ставныс кытчӧкӧ мунісны гӧститны. Дед куйліс паччӧрын, а ме пукалі пызан сайын да лыддьыси. А кытчӧ мунан? Морт ме тані выль: лун-мӧд сайын на локті уджавны ветфельдшерӧн, и некодӧс ог тӧд. Выль вотӧ пасйыны, дерт, окота жӧ, но мый вӧчан?
Ывла выв ӧдйӧ пемдіс. Ме ышлолалі-ышлолалі, сэсся шыаси:
— Сергей дед!
— Ме сійӧ жӧ думайта, — гӧгӧрвоис менӧ дед. — Вай лэччыв, пиук, магазинӧ, а ме лесхоз дорӧ ёлкала ветла. Лыс дуксӧ важӧн нин эг кывлы...
Ме котӧртлі шампанскӧйла. Недыр мысти воис и дед. Ичӧтик коз сувтӧдім пызан шӧрӧ. Лои тӧдчымӧн гажаджык, дедлӧн весиг синъясыс кутісны дзирдавны. Сійӧ вайис пызан вылӧ сола чери, сола тшак, сола ӧгурцы да сола капуста.
— Яичница эськӧ оз мешайт жаритны, — ньылышті ме дулльӧс.
— Колӧны колькъяс, — шуис дед, — картупельысь яичницатӧ он жарит. Босьтлы пож да ветлы Нина дорӧ, клубӧ мунны эз на, гашкӧ, удит.
Некутшӧм Нинаӧс ме эг тӧд, но дед висьталӧм серти муні. Аддзи томиник нылӧс. Синмӧ шыбитчис мича чужӧмыс.
— Нина?
— Да, — нюмъёвтіс ныв. Югнитісны еджыд-еджыд пиньяс алӧй паръяс костын. Менам дрӧгнитіс сьӧлӧм.
— Тіян, шуӧны, курӧгъяс пӧ эмӧсь?
— Эмӧсь, петукыс эм жӧ...
Нина серӧктіс, а ме гӧрдӧді. Здук кежлӧ шӧйӧвошлӧм бӧрын кори:
— Гашкӧ, вузаланныд кымынкӧ кольк? Сергей дедкӧд кӧсъям вӧлі яичница жаритны...
— Пӧжалуйста, жаритӧй, — нюмъёвтіс Нина да пыртіс марляӧн вевттьӧм тасьті. — Со дас кольк. А ті кужанныд яичницасӧ жаритны?
— А кыдзи жӧ! — тшапа шуи ме. Петӧм водзвылын дыркодь жӧдзи ӧдзӧс дорын, кӧсйи корны Нинаӧс гӧститны, но эг лысьт.
Локтігкежлӧ дед ломтӧма нин вӧлі пач.
— Тэ, Вася, жаритчы, а ме самӧвар пукта...
Кор скӧвӧрӧда доналіс, поткӧді пуртӧн ӧти кольк да кисьті скӧвӧрӧда вылӧ. Пыр жӧ мыйкӧ скӧра чушнитіс, дзужнитіс да пӧтӧлӧкӧ шыбитчис тшын сюръя. Кымӧсысь чепӧсйис пӧсь: «Неладнӧ, буракӧ, вӧчи!» Но косны вӧлі сёр нин. Кисьті нӧшта кымынкӧ кольк. Шум лои сэтшӧм, быттьӧ скӧвӧрӧда вылын жаритчисны чӧртъяс.
— Мый нӧ вӧчан, Вася? — тіралысь гӧлӧсӧн юаліс дед.
— Яичница жарита...
Дед ёрччыштіс, кватитіс скӧвӧрӧда, шыбитіс ывлаӧ... Сэсся пасьтасис да муніс. Ме гурйыв восьталі ӧдзӧсъяс.
Недыр мысти локтісны дед да Нина.
— Вот, Вася, вайӧді ме тэныд кӧзяйкаӧс, — малыштіс еджыд уссӧ Сергей дед. Ме гӧрдӧді. Нина вомгорулас сьылігтырйи заводитіс ноксьыны плита дорын. Ме сулалі сы дорын, медым велӧдчыштны жаритны яичница, но синъясӧй видзӧдісны эз, дерт, скӧвӧрӧда вылӧ.
— Но, пуксьӧй, том йӧз, пызан сайӧ, — корис дед. — Пукышт миянкӧд, Нина: вой шӧрӧдзыс зэв на ылын, вевъялан на йӧктынытӧ.
Нина пуксис. Лэбзис пӧтӧлӧкӧ шампанскӧй бутылкаысь пробка. Дед лэптіс ассьыс ыджыд румкасӧ:
— Став бурсӧ тіянлы, том йӧз! А Васялы мед гӧтрасьны выль воын, вайӧдны шуда ичмоньӧс. Хм... Выль воӧн, выль шудӧн!
Дед видзӧдліс Нина вылӧ. Нывлӧн ыпнитіс-ӧзйис чужӧмыс.
Юыштім. Дед — кушӧдз, ме — джынсӧ кымын, а Нина муртса кӧтӧдліс паръяссӧ. Сэсся кутіс тэрмасьны гортас.
— Ме колльӧдышта тэнӧ, Нина, — збойми ме да тшӧтш петі ывлаӧ.
Дыркодь мунім чӧв. Кывлі бур йӧзлысь: нывъяс пӧ радейтӧны окалӧм. Ме некор на эг окасьлы да ог тӧд, кутшӧм сылӧн кӧрыс. Нина ӧд, кӧнкӧ, виччысьӧ жӧ окыштӧм! — долыдпырысь думышті да да вежсьӧм гӧлӧсӧн шыаси:
— Нина!
Ныв шензьӧмӧн видзӧдліс ме вылӧ. Тэрмасьӧмӧн бергӧді сійӧс аслань, топӧді морӧс бердӧ да окышті. «Ӧні — ачымӧс!» — югнитіс мӧвп. Нина нетшыштчис менам киясысь, ӧвтыштчис и друг — швач сетіс меным банбокӧ, сэсся мӧдысь дай коймӧдысь! Пемыдас скӧра югнитісны синъясыс. Сэсся ныв крута бергӧдчис да котӧрӧн сорӧн муніс гортас.
«Вот тайӧ да! Вот тайӧ окыштіс!» — сотчысь банбокӧс малалігмоз думышті ме. Вӧлі яндзим, но Нина вылӧ ньӧти эг ӧбидитчы. Сійӧ меным кажитчис нӧшта на донаджыкӧн, и вом доръяс асьныс шӧпкӧдісны нывлысь нимсӧ...
