ПЕДЬӦ

Арнас, мыйӧн школаӧ чукӧртчисны, велӧдысь юасьӧ:

— Но, висьтавлӧй, мый гожӧмнас вӧчлінныд?

Кодкӧ турун пуктӧма, кодкӧ кага видзӧма, кодкӧ вотчыны ветлӧма. Быдсӧн висьтавлӧны, сӧмын Педьӧ чӧв олӧ.

— Тэ нӧ, Педьӧ, мый вӧчлін?

Нинӧм оз шу.

— Талӧн, буракӧ, абу кывйыс, — шмонитӧ велӧдысь.

— Эм, эм, ми аддзылім, — горзӧны велӧдчысьяс.

— Быдсӧн висьталісны, и тэ висьтав, — тшӧктӧ велӧдысь. — Ӧд мыйкӧ вӧчлін жӧ гожӧмбыднас?

— Тышкасьлі, — бызнитіс Педьӧ, сэсся кыв ни джын.

Педьӧлӧн юрси кузь, сынавлытӧм, дзугсьӧма. Некор юрсиӧн ноксьыны: колӧ велӧдчыны, рытын вӧв юктӧдны, пес пыртлыны, вӧлӧсьтӧ ветлыны. Юрсияс ӧтарӧ-мӧдарӧ чургӧдчӧмаӧсь. Педьӧлы велӧдчысьяс шуӧны:

— Педьӧ, тшӧкты мамтӧ сынӧдны!

— Сынаныс абу.

— Тшӧкты кодӧскӧ юрситӧ шырны!

— Некор шырсьыныс, уджыс уна.

Ачыс видзӧдӧ — быдӧнлӧн юрсиныс шырӧма, юрныс сяр кодь шыльыд. Рытнас муніс дядьыс дінӧ юрси шырӧдны.

Кык кодь мича лои Педьӧыд!