БАБА ВӦТАСЬӦМ

Ӧти олӧмакодь бабакӧд неважӧн ме бура дыр вензи. Сійӧ шуӧ: «Ті, том йӧз, ӧні дзик нин нинӧмӧ пӧринныд: некодлы онӧ веруйтӧ, енлы ни святӧйлы ни, “мощияс пӧ абуӧсь”, шуад. Мыйла нӧ эськӧ вӧтӧн усьлӧны миянлы святӧйясыс? Со, неважӧн на ме вӧтӧн аддзылі Микӧла-угодникӧс...»

— «Збыльысь аддзылін? — ме шуа. — Позьӧ аддзывны, дерт, кутшӧмӧн ӧбразъяс вылӧ рисуйтӧны: сэтшӧм жӧ ризіа, югыд, мича шомӧс кодь, шапкаа, паськыд, нӧкйӧн лякӧма кодь, еджыд дзор тоша... Кутшӧмӧн кодӧс аддзылан, либӧ кодӧс кутшӧмӧн думайтан — сэтшӧмӧн и вӧталан. Мый огӧ аддзывлӧ, мый огӧ думайтлӧ, мый огӧ кывлывлӧ — сійӧс и вӧтавны огӧ вермӧ. Ме тай батьлысь пӧльсӧ некор на вӧтӧн эг аддзывлы-а...

Зэв ыджыд пӧжар аддза ме вӧтӧн.

Садьмытӧдз эг тӧд, кыті и сотчӧ?

Зэв жара паччӧр ломтӧмась вӧлӧм.

Узигӧн менам бокӧй и сотчӧ...»

Сэки пӧрысь баба менам сьӧласигтырйи, ропкигтырйи пышйис... Мый нин бара ӧні сійӧ вӧталӧ-а?

А. Пӧртис