ШУДА ДА МЕЛІ ДӦРӦМ
— Бабӧ, мый нин дӧман? — юаліс внучка Тонечка.
— Дедыдлысь шуда да мелі дӧрӧмсӧ, — вочавидзис бабӧ.
— Ой, ой, зэв тай уна дӧмасыс! А мыйла сійӧ шуда да мелі? — шензьӧ Тонечка.
— Тайӧ дӧрӧмсӧ дедыд зэв ёна радейтӧ. Со, видзӧд, кымын дӧмас, сы мында и шуд.
Тоня лыддьӧ: «Дас ӧти шуд, али мый?»
— Збыль сідз и эм: веськыд соссӧ колян во дӧми. Сэки муніс дедыд вӧравны да вайис сьӧд ручӧс. Миян вӧръясын сьӧд ручыд зэв гежӧд. Сійӧ ручсӧ пальтоад мамыд вурӧдіс. Тайӧ дӧмассӧ кор вури, дедыд муніс чери кыйны. Сэк вайис черисӧ куим ведра. Тӧвбыд кежлӧ солалім. Со воротниксӧ кор дӧми, дедыд зэв меліа менӧ окыштіс, дзик томдырся моз. Морӧссӧ кор дӧми, дедыдлы пенсия содтісны. Шуйга пельпом вылас дӧмасыс — висьӧмысь кутӧ. Веськыд сос вом дорас дӧмасыс — грекысь кутӧ. Сэки сюрӧма дедыдлы деньга тыра кӧшель, кӧсйӧма вина ньӧбны, пырӧма магазинӧ, а сэні Педӧр Марья бӧрдӧ, деньгаӧс пӧ вошті...». Дедыд мыччӧма кӧшельсӧ: «Гашкӧ, тайӧ?» Аддзан, грексьыд дӧмасыд кутӧма. А этайӧ дӧмаснас кор дӧми, пиӧй, Ванюкӧй козьналіс дедыдлы велосипед. Вӧрад пӧ ветлы велосипедӧн. Ок, уна и тшак косьтім да солалім.
— Бабӧ, — шуӧ Тонечка, — меным мамӧ выль платтьӧ ньӧбис, сідзкӧ сылӧн некутшӧм шуд абу.
— Сідз, бобӧ, выль паськӧмыдлӧн некутшӧм шуд абу, и мелі кыв он кыв, сӧмын пӧдругаясыд вежалӧны. Тэ кӧ кӧсъян шудӧн овны, важсӧ новлы, дӧм гуся дӧмасӧн, медым оз тӧдчы. Сэк и шудыд тэысь оз кольччы. Ме велӧдчигӧн вӧлі экзаментӧ сдайтны муна важ платтьӧӧн. Век бура сдайтлі.
— Бабӧ, ме ӧд томиник на, да окота мичаӧн пасьтасьны.
— Тэ мичасӧ вылысад пасьтав, а улысад важсӧ. Некод оз аддзы, сӧмын шу:
Дӧрӧм, дӧрӧм, шудӧс эн вӧрӧд.
Платтьӧ, платтьӧ, шудӧс эн каттьы.
Тупли, тупли шудӧс эн путкыльт.
Чышъян, чышъян, шудӧс эн чужйы.
Шапка, шапка, шудӧс эн тшапкы.
Гачӧй, гачӧй, шудӧс эн вачкы.
Шудтӧ колӧ киад кутны да меліавны, сійӧ ӧд тэкӧд олӧ. Бура кӧ олан, лючки ставсӧ вӧчан, элясьны оз ков, суклясьны абу мича, шудыд тэысь оз пышйы. А медсясӧ шудыд гусясьысьӧс оз радейт. Коді гусясьӧ, сійӧ ассьыс шудсӧ гусялӧ. Бӧр сы ордӧ оз нин некор лок.
