СОД

Оліс визув ю, сылӧн вӧлі зэв мича вӧсньыдик сод. Скач локтісны сы ордӧ Ур да Кӧч. Юлысь юалісны:

— Визув ю, позьӧ-ӧ сод вывті вуджны?

— Ӧтиӧн-ӧтиӧн вуджӧй, — тшӧктіс ю.

Вуджис водзджык Ур, сэсся Кӧч.

Локтісны кык кӧзапи, юалісны визув юлысь:

— Визув ю, сӧстӧм ю, позьӧ оз мӧдлапӧлӧ вуджны тэнад содті?

— Ӧтиӧн-ӧтиӧн вуджӧй ньӧжйӧник.

Вуджисны кӧзапиян ӧтиӧн.

Локтіс чукля кока Ош да равӧстіс:

— Сод, ме тэ вывті вуджа мӧдлапӧлӧ?

— Юав юлысь, ме пола тэысь, — вочавидзис сод.

— Кута тай юавны быдӧнлысь, — да кутіс вуджны сод вывті. Шӧрӧдзыс воис, да содйыд и чеги. Уси Ошкыд юӧ.

— Сё трасича-кӧсича! — пинясьӧ Ош, — кутшӧм омӧль вӧлӧм содйыд!

Ю бӧрддзис, ваӧн резӧ Ошкӧс, кӧритӧ:

— Мыйла юасьтӧг вуджин! Менсьым мича содсӧ чегин!