АТТЬӦ

Ӧти ичӧт грездын бур ань оліс. Петіс ӧтчыд кильчӧ вылӧ да зэв гораа горӧдіс:

— Ставныд, коді кӧсъянныд, локтӧй гӧститны, пельнянь сёйны.

Матыса вӧрын ош да ошпи шӧйтісны. Кылісны найӧ, мый бур ань пельнянь сёйны корӧ. Шуӧ ошпи:

— Мунам, мамӧ, сёйны пельняньсӧ, быдӧнӧс со корӧны.

— Мунам, — шуис ош-мам.

Бур ань ордӧ уна гӧстьяс локтӧмаӧсь, пызан сайӧ пуксялӧмаӧсь, панясьӧны нин.

Буретш сэки ошъяс пырисны, став гӧстьяссӧ повзьӧдісны. Коді кытчӧ пышъялісны. Сӧмын бур ань пукалӧ, повзьӧмысла нем оз шу. Ошъяс пызан вылысь ставсӧ пуксьытӧгыс и жӧритісны, тасьті-паньяс гылӧдісны, сэсся ывлаӧ петісны.

А бур ань сӧмын юаліс:

— Кӧні нӧ тіян аттьӧныд?

Ошъяс ӧта-мӧд вылас видзӧдлісны да и вӧрӧ котӧртісны.

Ошпи шуӧ:

— Мыйкӧ бур ань вӧлі шуӧ: «кӧні нӧ тіян аттьӧныд?»

— Ог тӧд кӧні, гашкӧ, кӧин тӧдӧ, со тай локтӧ, вай юалам.

— Сё муса кӧин, висьтав вай, кӧні миян аттьӧным.

Кӧин бугыльнас югнитіс, бӧжнас швачкис, кокнас мусӧ парсыштіс да и нем эз шу. Вӧрӧ лыньгис.

Ошъяс водзӧ мунӧны, воча налы кӧч скачитӧ.

— Эй, кӧч, — юалӧ ош, — тэ эн аддзыв миянлысь аттьӧӧс?

— Эстӧн, дзоридза видз вылас мыйкӧ куйлӧ, зэв мича да кузь. Гашкӧ, сійӧ тіян аттьӧыд?

Мунісны ошъяс. Збыль, турун вылын мыйкӧ кузь да зэв мича куйлӧ. Босьтісны, исалісны, кывнаныс нюлыштісны, гыжнаныс чапыштісны, оз тӧдны, мый сійӧ.

Видзӧдӧны — ичӧт нывка дзоридзьяс ӧктӧ, юрас кык кӧса. Ӧти кӧсаас сэтшӧм жӧ мичатор ӧшӧдӧма, кутшӧм ошъяслӧн сюрӧмторйыс, а мӧдас абу.

Матыстчисны ошъяс нывка дінӧ да юалісны:

— Нывка, абу-ӧ тайӧ тэнад?

Нывка аддзис, радпырысь горӧдіс:

— Ой! Аттьӧ! — И кӧрталіс лентасӧ кӧсаас.

Сэки ошпи бӧрддзис:

— А кӧні миян аттьӧыс? Ми сійӧс кытчӧкӧ воштім?

— Энӧ воштӧй, — шуӧ нывка, — сійӧ бур кыв, сӧмын шуны сійӧс колӧ быд бур мортлы, коді тэн мыйкӧ вӧчас, бур кыв шуас либӧ гӧстинеч сетас. А ті, буракӧ, бур кывсӧ кодлыкӧ эн шуӧ.

Сэк жӧ ошъяс котӧртісны грездӧ, бур ань дорӧ да зэв гораа мурӧктісны:

— Аттьӧ!