ВАРЫШ ДА РАКА

Вӧр весьтын лэбалӧны рака да варыш.

— Кытысь нӧ тэ, рака? — юалӧ варыш.

— Карысь! Карысь!

— Мый тэ кытысь ваян?

— Чери да яй ёг чукӧрысь аддзи.

Рака пуксис ӧти пожӧм вылӧ. Варыш мӧд вылӧ. Ракалы зэв ёна кажитчӧ варышыд. Быд здук бордсӧ весалӧ, нырсӧ чышкалӧ. Варыш водзын ӧтарӧ да мӧдарӧ жбыръялӧ. Мед сӧмын варыш сійӧс казялас. Ӧти коксӧ лэптыштас, мӧд кокнас чышкыштас. А варыш сы вылӧ оз и видзӧдлы. Рака матӧджык пуксис.

— Он ӧмӧй аддзы, кутшӧм менам бордъясӧй, кутшӧм менам кокъясӧй. Лэбала ме карын. Быд сикас сёянсӧ тэд мӧда ваявны. Босьт гӧтыр вылӧ.

— Кымын арӧс нӧ тэныд? — юаліс варыш.

— Сё арӧс на.

— Ок тэ, пӧрысь пӧчӧ! Мем сӧмын на вит во таво тырис. Ёна тай ошйысян карӧн да уна сёянӧн. Гӧтырӧн кӧ лоан, пельӧс менсьым чунӧдан. Ульӧн менӧ сёян. Ме нин кыдзкӧ ӧтнам ола, вӧр весьтті лэбала, ловъя шырӧс кыя. Ог сісь ёг улысь сёянсӧ корсь. Синмӧй аддзӧ ылысь. Пельӧн бура кыла. Морӧсӧй медся вылын. Ола-выла, шог ни печаль абу.