ПОВТӦМ ЧИРК

Оліс-выліс збой чирк, некодысь эз повлы, быдӧн вылӧ вӧлі воӧ.

— Ме дзик некодысь ог пов! — горзӧ, кузь турун идз вылӧ пуксьӧма да.

— Дерт, он, мыйысь нӧ тэ полан, — шуӧны ен гагъяс: — тэнӧ ӧд быдӧн нин тӧдӧны, быдлаын нин тэ нималан.

— Дерт жӧ, ме ӧд тӧда ассьым нималӧмтӧ, — зэв ыджыдӧ пуксьӧмпырысь, тшапа шуӧ чирк. Ас дорсьыс ёнсӧ да бурсӧ сійӧ эз нин чайтлы.

— Збыль ӧмӧй нӧ турунсӧ видз вывсьыс ытшкӧны? Менсьым юасьтӧг! Виддзыс ӧд ставыс менам, ме ыджыдыс на вылын. Некодӧс весиг матӧ ог сибӧд!

— Часлы, петкӧдла ме налы гаж! — зэв ёна скӧрмис чирк; мыйӧн казяліс ытшкысьлысь шойччыны водӧм, пыр жӧ чеччаліс сы дінӧ.

— Сюрин ӧні менам кипод улӧ! — горзӧ чирк: — он дыр тані куйлы, вӧтла пырысь-пыр.

Чеччыштіс ытшкысьлы веськыда чужӧм вылас, усъяснас вӧрӧ, оз тӧд, мый керны. Ытшкысь чорыда узьӧ, оз весиг вӧрзьыв.

— Часлы, ме тайӧс курчча! — мӧвпалӧ чирк. Ытшкысь он йывсьыс кутіс чиркӧс кокъясӧдыс да чуш-чаш вӧчис.

Ыджыд и причча суис коньӧрӧс: коктӧм коли. Кокыс тай эськӧ быри да, наянлуныс пыр ӧткодь. Паныдасис енгагъяскӧд да садьтӧг повзьӧдіс найӧс, висьтавлӧ ытшкысьыдкӧд косясьӧмсӧ да. Ытшкысьыс пӧ китӧм и коктӧм коли, косаяссӧ пӧ шыблаліс да гортас пышйис. Со кыдзи сійӧ косясьӧма ытшкысьыскӧд, прӧста ӧд коксӧ ассьыс абу воштӧма.