МЫЙЛА ЧӦСКЫД

— Кутшӧм чӧскыдтӧм талун шыдыд! ме ог сёй, — шуӧ ичӧт Сашук. Пуктіс паньсӧ, чеччис пызан сайысь, петіс йӧрӧ. Сэн мамыс вӧлі град лэптӧ. Сашук мӧдіс отсавны. Зэв чожа лэпталӧ му бӧрӧздаысь. Зільмис да рытӧдз уджаліс мортыд.

Пырисны гортӧ. Сашуклӧн кынӧмыс ёна сюмалӧма: — «Вай, мамӧ, мыйкӧ паньыштам!» — шуӧ сійӧ.

— На жӧ сёй, зэв чӧскыд азя шыд.

Сашук пуксис да лӧсьыда тай сувйис.

«Чӧскыд пӧ и эм!»

Пӧчыс сералӧ: — Ӧнтай тай эськӧ тайӧ жӧ шыдыс вӧлі да, эн тай весиг паньтӧ кӧтӧдлы-а. Со ӧд удж бӧрад кутшӧм чӧскыда сёйсьӧ!