ШОНЫД ВИРИЧ

«Вай жӧ, Васюк, корсям шоныдін, тӧв сайӧд!» — шуис батьыс.

Петісны, корсьӧны лунладорысь сэтшӧм ин. Лунӧ банӧн, жытник бердӧ лӧсьӧдісны места виричлы. Тувъялісны пельӧсъясас майӧгъяс, на бердӧ, пӧлӧныс — пӧвъяс, лои ящик кодь, сӧмын лунладорсӧ вӧчисны пӧлыньӧн, мед шондіыс ёнджыка инмас. Сэсся сэтчӧ Васюк батьыскӧд сюйисны вӧв кокулысь куйӧд. Куйӧд эз талявны, эз топӧдны, сӧмын вилаӧн кучкалісны кокньыдика. Сы бӧрын вевттисны ӧшинь рамаӧн, рӧгӧзаӧн.

Лунъяс шоныдӧсь нин вӧліны. Сійӧн регыд вирич шоналі.

Сэки вылас лэптісны му. Лун-мӧд мысти кӧдзисны кӧйдыс.

— Батьӧ, мыйла нӧ капустатӧ виричӧ кӧдзӧны? — юаліс Васюк.

— Кытчӧ нӧ ӧні кӧдзан? Аддзан, градъяс вылад оз на позь, кӧдзыд на.

— Шондӧдас да, сэки, — шуис Васюк.

— Сідзтӧ ӧд оз удит капустаыд мачавны, сійӧ зэв дыр быдмӧ.

— Мукӧд тай нӧ оз ӧні кӧдзны?

— Найӧ ӧд тӧлысь мысти миянӧ жӧ локтасны рӧсадаыдла.