НЭМ ПОМ КОЛЛЯЛӦМ

Мый йылысь ме тані кӧсъя висьтавны, рочӧн шусьӧ «куколка»-ӧн.

Сӧмын абу, челядь, тіян ворсан аканьясныд.

Тайӧ куколкаыс синтӧм, коктӧм, вомтӧм. Ачыс ичӧтик, чальсьыныд на ичӧт. Куйлӧ, тӧбӧм кага моз; кыш пиын, узьӧ, оз сёй, оз ю, абу быттьӧ и ловъя, дзик кулӧмӧн и чайтан. Зыбка пыддиыс сылӧн кор.

Кор бердас асьсӧ ачыс онмовсьытӧдзыс ляскӧ. Тӧв, кага видзысь моз, лайкйӧдліс сійӧс зыбкаас. Шонді кыш пырыс шонтіс сылысь став тушасӧ. Льӧмпу коръяс видзисны зэрысь. Кышыс эськӧ сылӧн зэв ён, оз ньӧти зэрыд йидж, кучик паськӧм кодь дзик.

Орччӧн кыша аканьыскӧд веглясьӧ гӧна, пемыд вегыль. Сійӧ вегыльыс дугдывтӧг сёйӧ коръяссӧ, сёйӧ лун и вой, оз дугдыв сылӧн кынӧм сюмалӧмысь.

Сійӧ жӧ ув вылӧ жбырнитіс зэв мича бордъяса бобув. Лэптылас, лэдзлас, паськӧдлас бордъяссӧ, усъяссӧ вӧрӧдӧ. Аслыс зэв нимкодь, челядь тай кок пӧв йыланыс чеччавлывласны, сэтшӧм жӧ долыд сылы.

Вегыль казяліс бобулӧс, лэптіс юрсӧ, видзӧдӧ, сэсся юаліс: «Коді нӧ тэ лоан? Мый нӧ тэнад нимыд?»

— Ме бобув, — зэв тшапа шуис: — ме медся мича бобулыс му вылас.

— Тэ тай ичӧтика мелань мунан, — полігтырйи шуис вегыль: — сӧмын тэнад бокъясад уна сикаса коръяс эмӧсь.

— Абу жӧ тайӧ коръяс, он ӧмӧй аддзы — бордъяс да! — скӧрмис быдӧн бобув: — ме бара ньӧти абу тэ кодь. Тэ со кутшӧм мисьтӧм гӧна гаг, кыскасян, веглясян. Ме мича бордъяса, лэбала; сэсся, висьтала тай, мися, ме медся мича бобулыс му вылас. Тэ тай со кодлань, вӧлӧм, мунан, — уснас куколка вылӧ индігмоз, шуис.

— Чӧв, сёрнинад! — шуис забеднӧпырысь вегыль: — аддзан ӧд, менам кымын кок, ме кыскася; сэсся, кутшӧм мича менам паськӧмӧй; тайӧ кутшӧмкӧ — коктӧм синтӧм пес чурка.

— Тіян некоднанныдлӧн, мися, бордъясныд абу да, сійӧн ме шуа ӧткодьӧн.

Бобувлы дыш лои сёрнитны вегылькӧд: «Бур сёрни пӧ та помысь оз жӧ нин ло-а, бара пӧ мыйкӧ лёктор ме йылысь висьталас». Качӧдчис вылӧ да кутіс вылын бергавны, жбыръявны.

Рытнас бара лэбзис бобулыд сійӧ пу вылӧ. Пуксис ув вылӧ надзӧникӧн, зэв шогпырысь, мудзӧма. Лэптіс бордъяссӧ, ӧтлааліс кыкнансӧ зэв топыда, быттьӧ ӧти борд лои.

Оз нин, ӧнтая моз, бордъяснас шенась, ус оз нин вӧр. Гӧгӧр видзӧдӧ шога. Ӧнтая мича бобулыд пӧрысьмӧма нин, старука нин лоӧма, лӧсьӧдчӧма нин кувны. Нэмпомыс воӧма нин сылӧн. Овсьӧма нин бобувлӧн дзонь олӧм: вой дай лун.

Сэки самӧй бобув кыліс льӧм пу вылысь кышӧдчӧм шы. Видзӧдліс гӧгӧр: вӧлӧма ӧнтая мисьтӧм пес чурка кодь кыш письыс кышӧдчӧ-пошӧдчӧ — петӧ зэв мича уна сикаса бордъя бобув. Сэні жӧ, зэв розьӧсь коръяс вылас ӧнтая вегыльыд пырӧма кыш пиӧ. Чорыд кыш улас ӧнтая вегыльыдлӧн быдмӧма бордъяс, квайт кок, усъяс, кузь ныр.

— Аттӧ дивӧ! — он жӧ нинӧм тӧд, вӧлӧма. Ӧнтай ме сералі вегыль вылад да кыш вылад, вӧлӧмкӧ, ми ставным сідзи чужам-быдмам. Тӧді кӧ сійӧ, эськӧ эг жӧ серав! — шуис бобув.